Voor de kust van het Zuid-Engelse Southampton is zaterdagmiddag de 46-jarige visser Patrick Martony uit Heist, schipper van de O.15 Zilvermeeuw, om het leven gekomen. De man sloeg in het stormweer overboord. Wat de ervaren visser precies overkwam, is niet geweten. "En we zullen het wellicht ook nooit weten", zucht zijn vrouw.Al sinds zijn 15de was Patrick Martony visser, net zoals zijn vader dat voor hem was. "Hij was al meermaals door het oog van de naald gekropen, maar dit keer heeft hij het niet gehaald. Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven. Het dringt nog niet echt tot me door", zegt zijn vrouw Sylviane Desmedt in Het Laatste Nieuws."En zeggen dat hij eraan dacht stilaan ander werk te gaan zoeken, omdat het vissersleven hem te stresserend werd. Onder meer door al die controles op de schepen. Onlangs nog werd Patrick veroordeeld tot het betalen van een zware boete na een controle in Engeland". Patrick Martony dacht eraan om net als zijn zoon Geoffrey op een baggerschip te gaan werken. "Maar daarvoor is het nu te laat», zucht Sylviane. "Patrick had op zee al heel wat meegemaakt. Op zijn 18de werd zijn been er nagenoeg eens afgerukt. Er waren toen 24 operaties nodig om zijn been te redden, maar het vissen zat in zijn bloed en hij bleef dus varen.
In 1985 ontstnapte Patrick aan de dood, toen de Z.589 Esperanza voor de kust van Newhaven zonk", zegt zijn zus Viviane, terwijl ze de krantenknipsels van weleer bovenhaalt. "Patrick heeft mijn man toen nog van de verdrinkingsdood gered. Hun machinist Walter Verbeke heeft het toen niet gehaald. Nu was het blijkbaar Patrick zijn beurt om voorgoed op zee te blijven".Reder Vandierendonck is er het hart van in. "Patrick was al acht jaar bij mij in dienst. Hij was een zeer goede schipper. Echt niets op aan te merken. Wat er is misgelopen, weet ik niet. De bemanning zat beneden om te eten. De machinist is naar de brug gegaan om Patrick af te lossen zodat hij op zijn beurt kon gaan eten. Hij is nooit beneden aangekomen. Is hij onwel geworden? Of in het zware weer gegrepen door een golf? We weten het niet".Niet alleen op de 0.15 Zilvermeeuw speelde zich tijdens het paasweekend een drama af. Visser Steven Lingier van de Rubens Z.67 raakte zaterdagavond zwaargewond toen hij werd weggeslagen door een kapot gesprongen kabel. Die moest een vastgelopen vissersvaartuig lostrekken. "Vreselijk, want Steven wou stoppen met vissen", zegt zijn vriendin Liesbeth Opstaele in Het Nieuwsblad.De problemen met de Rubens Z.67 begonnen zaterdag rond 22 uur, toen er een hevige storm op zee woedde. "We liepen vast op een zandbank bij het binnenvaren van de haven", doet matroos Gjurdis De Keyzer het verhaal. "De Zeehond en de sleepboot Ensor kwamen meteen ter plaatse om ons los te trekken. Maar toen liep het mis. Na een paar pogingen waren Steven en ik nog bezig om de sleepkabel te bevestigen, maar plotseling begon de sleepboot te trekken". Te vroeg, want een uiteinde van de kabel lag nog niet vast. Alle waarschuwingen kwamen te laat. "De kabel knapte en sloeg ons weg. Steven ving de zwaarste klap op. Ik kreeg een slag op mijn schouder, maar al bij al viel dat nog mee.
Steven is lichtmatroos en in feite mocht hij dergelijk werk niet doen. Hij is echter altijd hulpvaardig en gemotiveerd om te werken", aldus De Keyzer. Steven Lingier was nog bij bewustzijn toen hij in zeer moeilijke omstandigheden door een vaartuig van het Maritiem Reddings- en Coördinatiecentrum (MRCC) werd geëvacueerd en werd overgebracht naar het Serruysziekenhuis in Oostende. Stevens vriendin Liesbeth Opstaele werd onmiddellijk verwittigd. "Gjurdis belde me enkele minuten nadat het ongeval was gebeurd", zegt Liesbeth emotioneel. "Ik belde de brandweer om te weten welk ziekenhuis van wacht was.
Steven is er heel erg aan toe. Zijn lever is gescheurd, zijn hart en longen zijn zwaar geraakt en een deel van de pancreas moest worden verwijderd. Hij heeft bovendien zware breuken opgelopen aan beide armen. Ze houden hem nu bewust in coma op de afdeling intensieve zorgen". Het is toeval dat de jonge visser aan boord was van de Rubens Z.67. "De sfeer aan boord was op zijn minst gezegd niet goed en Steven wou ermee kappen", getuigt Liesbeth. "Hij was op zoek naar werk aan land en had recent nog enkele uitzendbureaus bezocht. Hij had trouwens een voorgevoel dat er iets ging gebeuren".
