skip to main |
skip to sidebar
Zeetongfabriek aan onze kust?
Reeds twee jaar is de West-Vlaamse ondernemer Herman Maeyaert bezig met zijn vergunningen voor de bouw van een zeetongfabriek. De aanleg van een buis naar zijn installatie is het laatste obstakel dat uit de weg moet geruimd worden. Bedoeling is dat op de grens van Middelkerke en Nieuwpoort de grootste kwekerij voor zeetong van Europa komt. Dit jaar mogen Belgische vissers maximaal 2.400 ton uit de Noordzee bovenhalen. Wanneer zijn fabriek op volle toeren draait, hoopt Maeyaert jaarlijks 600 ton zeetong te oogsten.De ondernemer heeft voor het project 15 miljoen euro verzameld, vooral bankleningen. Daarnaast moest hij zich ook verdiepen in het leven van de zeetong. Als eigenaar van een metaalconstructiebedrijf in Roeselare wist hij wel raad met het berekenen van de capaciteit van waterpompen, maar niet met de delicate leefomstandigheden die een zeetong nodig heeft. Een paar jaar geleden leerde Maeyaert Daan Delbaere en Kris Cooreman kennen, respectievelijk marinebioloog en directeur van het ILVO. Die instelling heeft ruime ervaring met het kweken van zeetong in laboratoriumomstandigheden. "Door met die mensen te praten, kwamen veel zaken boven die voor ons Latijn zijn", zei Maeyaert aan De Tijd. "Ze hadden het over een broederij, over de waterbehandeling en over het simuleren van de jaargetijden via de temperatuur". De ondernemer bezocht ook nog een kleinschalige kwekerij in het Nederlandse IJmuiden en raakte ervan overtuigd dat het de moeite loont om een grootschalige kweekfabriek voor zeetong te bouwen. "Aquacultuur is een sector die enorm in de lift zit. Maar België is daarin wat achtergebleven. En dat is een kans voor nieuwe investeerders". De cijfers geven de West-Vlaamse ondernemer gelijk. Volgens de FAO, de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties, is de vangst van wilde vissoorten al jaren aan het stagneren. Door overbevissing en strengere quota zal dat allicht zo blijven, zegt de organisatie. Eerder dit jaar schatte de FAO in een rapport dat in 2030 wereldwijd nog ongeveer 93 miljoen ton wilde vis bovengehaald zal worden, dezelfde hoeveelheid als dit jaar. Maar tegelijk blijft de vraag naar vis elk jaar stijgen. In 2005 at elke inwoner van de planeet gemiddeld 16,6 kilo vis per jaar, een historisch record. Die groeiende kloof tussen vraag en aanbod van vis zal door aquacultuur gedicht moeten worden, zegt de Voedsel- en Landbouworganisatie. Nu leveren Aziatische landen - en vooral China - het grootste deel van de productie van gekweekte vis, maar de organisatie verwacht dat ook in Europa steeds meer vis gekweekt zal worden. Zo produceert Noorwegen al een half miljoen ton zalm per jaar. In Spanje en Frankrijk wordt op grote schaal tarbot gekweekt en ook zeebaars lijkt een populaire kweeksoort te worden. Het is en blijft een risicovolle bedrijfstak. Een ondernemer uit Knokke-Heist verloor onlangs een fikse investering bij een experiment met garnalenkweek in Hong-Kong.
Reeds twee jaar is de West-Vlaamse ondernemer Herman Maeyaert bezig met zijn vergunningen voor de bouw van een zeetongfabriek. De aanleg van een buis naar zijn installatie is het laatste obstakel dat uit de weg moet geruimd worden. Bedoeling is dat op de grens van Middelkerke en Nieuwpoort de grootste kwekerij voor zeetong van Europa komt. Dit jaar mogen Belgische vissers maximaal 2.400 ton uit de Noordzee bovenhalen. Wanneer zijn fabriek op volle toeren draait, hoopt Maeyaert jaarlijks 600 ton zeetong te oogsten.De ondernemer heeft voor het project 15 miljoen euro verzameld, vooral bankleningen. Daarnaast moest hij zich ook verdiepen in het leven van de zeetong. Als eigenaar van een metaalconstructiebedrijf in Roeselare wist hij wel raad met het berekenen van de capaciteit van waterpompen, maar niet met de delicate leefomstandigheden die een zeetong nodig heeft. Een paar jaar geleden leerde Maeyaert Daan Delbaere en Kris Cooreman kennen, respectievelijk marinebioloog en directeur van het ILVO. Die instelling heeft ruime ervaring met het kweken van zeetong in laboratoriumomstandigheden. "Door met die mensen te praten, kwamen veel zaken boven die voor ons Latijn zijn", zei Maeyaert aan De Tijd. "Ze hadden het over een broederij, over de waterbehandeling en over het simuleren van de jaargetijden via de temperatuur". De ondernemer bezocht ook nog een kleinschalige kwekerij in het Nederlandse IJmuiden en raakte ervan overtuigd dat het de moeite loont om een grootschalige kweekfabriek voor zeetong te bouwen. "Aquacultuur is een sector die enorm in de lift zit. Maar België is daarin wat achtergebleven. En dat is een kans voor nieuwe investeerders". De cijfers geven de West-Vlaamse ondernemer gelijk. Volgens de FAO, de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties, is de vangst van wilde vissoorten al jaren aan het stagneren. Door overbevissing en strengere quota zal dat allicht zo blijven, zegt de organisatie. Eerder dit jaar schatte de FAO in een rapport dat in 2030 wereldwijd nog ongeveer 93 miljoen ton wilde vis bovengehaald zal worden, dezelfde hoeveelheid als dit jaar. Maar tegelijk blijft de vraag naar vis elk jaar stijgen. In 2005 at elke inwoner van de planeet gemiddeld 16,6 kilo vis per jaar, een historisch record. Die groeiende kloof tussen vraag en aanbod van vis zal door aquacultuur gedicht moeten worden, zegt de Voedsel- en Landbouworganisatie. Nu leveren Aziatische landen - en vooral China - het grootste deel van de productie van gekweekte vis, maar de organisatie verwacht dat ook in Europa steeds meer vis gekweekt zal worden. Zo produceert Noorwegen al een half miljoen ton zalm per jaar. In Spanje en Frankrijk wordt op grote schaal tarbot gekweekt en ook zeebaars lijkt een populaire kweeksoort te worden. Het is en blijft een risicovolle bedrijfstak. Een ondernemer uit Knokke-Heist verloor onlangs een fikse investering bij een experiment met garnalenkweek in Hong-Kong.
