De Europese Unie negeert stelselmatig wetenschappelijk advies bij het vastleggen van vangstquota voor de vissers. Uit een rapport van het Wereldnatuurfonds (WWF) blijkt dat de quota tot 57 procent hoger zijn dan de limieten die wetenschappers aanbevelen. Volgens de milieuorganisatie treft niet enkel de Europese Commissie schuld; het Europees beheer en de beslissingsstructuur zouden systematisch tekortschieten. De Europese ministers van Visserij komen elk jaar in december bijeen om de vangstquota voor het volgende jaar vast te leggen. De uiteindelijke beslissing wordt vaak voorafgegaan door hevig gekibbel tot in de vroege uurtjes. Omdat elk land de eigen vissers wil beschermen, eindigen de quota meestal ver boven de limieten die wetenschappers nodig achten. Volgens het WWF zijn er dringend strengere quota nodig omdat vier vijfde van de Europese visbestanden zo overbevist zijn dat hun toekomst in het gedrang komt. Enkele weken voor de publicatie van de studie werd bekend dat de Europese Commissie een rechtszaak begonnen is tegen zeven EU-landen die vissen op blauwvintonijn in de Oostelijke Atlantische Oceaan en in de Middellandse zee. Ze beschuldigt Frankrijk, Italië, Cyprus, Malta, Portugal en Spanje ervan geen accurate gegevens te leveren over die vangst. De visbestanden van blauwvintonijn zijn gedecimeerd door jaren van zware, grotendeels ongerapporteerde overbevissing. Uit het WWF-rapport blijkt bovendien dat maar liefst 60 procent van de gevangen vis in EU-wateren terug in zee geworpen wordt. Gezien de meeste dieren dood zijn als ze terug in zee terechtkomen, vormen de praktijken een bijkomende
bedreiging voor het ecosysteem. Europees Commissaris voor de Visserij Joe Borg noemde dergelijke percentages 'onethisch'. De Europese Commissie heeft al een beleidsnota voorgesteld om de bijvangst te verminderen, maar voorlopig is er nog geen nieuwe regelgeving.De vissers werpen op dat sommige visbestanden het beter doen door een goed beheer. "We moeten de zaak van verschillende kanten bekijken," zegt Guy Vernaeve, woordvoerder van de visserslobbygroep Europêche. "Het is niet zo eenvoudig dat alles de schuld is van de vissers. Er spelen ook andere factoren mee zoals de klimaatverandering en vervuiling." De Europese Commissie stelde in juni inderdaad dat langetermijnplanning een positieve impact had op de bestanden van makreel, schelvis en tong. Maar ze moest ook toegegeven dat amper drie van de 33 Europese visbestanden geëxploiteerd worden in overeenstemming met het akkoord rond duurzame ontwikkeling dat bereikt werd op een internationale top in Johannesburg in 2002.
Het Zweedse Europarlementslid Carl Schlyter noemt het Europese visserijbeleid 'contraproductief'. Om binnen de quota te blijven, hebben de Europese vissers immers soms geen andere keuze dan grote hoeveelheden gevangen vis overboord te gooien. Schlyter vindt dat het tijd is voor een heel andere aanpak. Hij stelt voor dat vissers die een sorteernet gebruiken om ongewenste vis zoveel mogelijk te vermijden, meer dagen op zee mogen doorbrengen dan schepen die niet over het systeem beschikken. Zo'n systeem wordt nu al toegepast bij de kreeftvangst.
