Vlaamse aannemers gezocht

De Nederlandse Rijkswaterstaat zoekt Vlaamse aannemers voor werk aan de oevers van het Kanaal van Gent naar Terneuzen. Dat moet de concurrentie bevorderen, omdat er meer keuze komt in het aantal aannemers. Volgens Rijkswaterstaat komt het zelden voor dat Belgen inschrijven voor Nederlandse projecten. RWS zoekt ook Vlamingen voor het omleggen van de Zuid-Willemsvaart bij Den Bosch en voor werk aan bruggen en sluizen in Limburg.

Sluis vecht voor de 'Belgen' en de koopzondag

Ooit waren het de boter en margarine. Dozen vol werden in Sluis in de kofferbak geladen, zo veel dat je je wel móest afvragen wat ze in België toch met al dat vet zouden doen. En er waren natuurlijk de seksshops, met speeltjes en plaatjes waarvan ze tot achter Brussel blosjes op de wangen kregen. Dat was ook de tijd dat Blue Movie in Zeeuws-Vlaanderen recordrecettes haalde dankzij de zuiderburen. Weer later profiteerde Zeeuws- Vlaanderen - Sluis in het bijzonder - van het banktoerisme, met de befaamde couponnetjesknippers. De meeste seksshops zijn gesloten, de verlaten bankgebouwen geven aan dat de gaten in de belastingwetgeving zijn gedicht, en voor boter loopt niemand meer warm.Allez, bijna niemand dan. Op zoek naar het antwoord op waarom Sluis vandaag de dag nog steeds zo veel Belgen trekt, stuitte De Stem afgelopen weekend op Luc en Severine Vlieghe. Ze komen vooral om kappersproducten te kopen. Zij is kapster. Beiden doen ze aan Latijns-Amerikaans dansen - ook in die tak van sport gaan vele bussen haarlak om. Haarkleuringen en verstevigers - plix in goed Vlaams - zijn in Sluis al gauw 30 procent goedkoper dan bij hen thuis. Traditiegetrouw nemen ze voor de hele familie ook boter mee. Bakboter van een bepaald merk, dat in België niet verkrijgbaar is. Daar hebben ze eens in de twee maanden best een ritje voor over. In België is men niet op de hoogte van de Nederlandse discussie over de inperking van het aantal koopzondagen. Als ze erover horen, zijn ze verontwaardigd. In eigen land hebben ze te kampen met sterke vakbonden, die een zondagssluiting afdwingen. Een plaatsje als Sluis wordt een welkom toevluchtsoord genoemd. Zelfs als je ervoor vanuit Brussel moet komen, zoals mevrouw T. Van Springel. Met zoon en schoondochter warmt ze zich aan haar thee op één van de vele overwegend lege terrassen. Alles is hier makkelijker verkrijgbaar, legt haar zoon in het Frans uit. Van voedingssupplementen tot medicijnen. Democratie is alles, zeggen ze in koor, blijf dus af van de koopzondag. Vlamingen zouden op zondag in hun kuststeden kunnen winkelen. Toch is Sluis een zeer aanvaardbaar alternatief. Luc Van Calenbergh en Birgit Van Daele vormen een sportief ogend koppel uit Oostende. Ja, thuis zijn de winkels ook open. Maar Sluis is anders: ,,Misschien voelt voor ons juist die licht calvinistische stijl wel charmant.''Frans Groosman is met vijf kledingwinkels in het Belfortstadje een gekende ondernemer. Het ontbreken van VVD-prominent Rutte, bij het begin van de koopzondagcampagne eerder op de dag, zit hem niet lekker. Zwaar teleurgesteld, en dan zegt hij het voorzichtig. Groosman is net als collegawinkeliers 363 dagen per jaar open, alleen eerste kerstdag en nieuwjaarsdag is de deur gesloten. Dat is een deel van onze kracht, meent hij. De meeste winkeliers halen gemiddeld toch wel een kwart van hun omzet op de koopzondag. Verbied je die, dan is het einde verhaal voor ondernemend Sluis. Oud-wethouder Julien du Fossé is verderop in de straat net zo stellig. Sluis heeft nog veel zelfstandige winkeliers. Zij zorgen voor diversiteit. Als grote winkelketens overheersen, maakt het voor het publiek niet meer uit waar er gewinkeld wordt. Du Fossé: ,,Het sekstoerisme is voorbij, het banktoerisme is weg. En Sluis is er nog steeds. Dat zegt iets over onze kracht.''

Reacties rond het heikel thema bij Elsevier:

pedro op zondag 30 maart 2008 14:51
Het is te gek voor woorden dat dit kabinet van gereformeerde fundamentalisten en laffe salon socialisten de burger vrijheden ontneemt (en dan ook nog eens onder de drogreden van wel of geen tourisme!)Nee, dit is puur gerformeerde bedilzucht, bah.Het is een grof schandaal. Gun mensen en bedrijven de vrijheid om zelf te bepalen of je wel of niet op zondag winkelt/handelt. De markt reguleert zichzelf!Als Rouvout en Balkenende niet willen shoppen, dan blijven ze toch lekker thuis om te bidden. Ik winkel zelf ook niet op zondag, maar dat is om dat het mij dan te druk is (en veel uitschot in de stad loopt). Gun echter iedereen zijn of haar pleziertje en laat dat laffe stelletje onder de Haagse kaasstolp zich nu eindelijk eens druk maken over zaken die er werkelijk om doen.

fgotten op zondag 30 maart 2008 13:16
Wat wil deze regering nu eigenlijk ,mogen we nog wel iets zelf beslissen.Practisch alles is inmiddels aan banden gelegd.Elke euro wordt meerdere keren belast,en buitenzitten op het terras kan niet meer want verwarming moet uit.Overal maar taxen opgooien in het belang van het heilige millieu enz. enz.Als ik iets op Zondag wil kopen of anderzins wil doen moet ik dat zelf kunnen beslissen.Dat kleine stukje VRIJHEID zou ik graag willen behouden.Er is al zo weinig meer over door al dat geregel.

Edwin V op zondag 30 maart 2008 12:45
Wanneer komt de dag dat we op vrijdag verplicht moeten gaan bidden?Wat een onzin allemaal, ik zeg: sterk en staat gescheiden houden.Geloof beleidt je maar binnenshuis daar val je anderen niet mee lastig.Straks gaat de Efteling nog eisen stellen aan de wetgeving in Nederland, immers ook zij verkopen sprookjes!

Paco op zondag 30 maart 2008 12:23
De Nederlandse bevolking hoeft toch niet te lijden onder het Christelijk Fundamentalisme van de SGP, Christen Unie en het CDA, waaronder de Rooms Katolieken en andere protestante groeperingen. Het is al erg genoeg als er t.z.t. de Sharia in Nederland zal worden ingevoerd

Diefstal met list: weet wie bij u aanbelt!

'Diefstal met list' kan zich op verschillende manieren uiten. Oplichters bellen bij u aan en doen zich voor als politieagent, medewerker van het gemeentebestuur, postbode of spreken in naam van een (valse) vereniging. Ze maken dus gebruik van een valse titel om zichzelf of een kompaan in uw woning binnen te laten en zo een diefstal te plegen. Welke werkwijze ze ook hanteren, het komt steeds op hetzelfde neer: ‘uw geld is hun doel’. Iedereen kan het slachtoffer worden van dit soort misdrijf, maar het vaakst zijn senioren het doelwit. Door het aannemen van een paar goede gewoontes kunt u het risico aanzienlijk verminderen.

Enkele tips om oplichters te kunnen herkennen.
- Vooraleer u de deur opent, kijk eerst wie er aanbelt en doe niet open bij twijfel.
- Laat nooit zomaar een onbekende binnen.
- Vraag om de dienstkaart (onder de deur te schuiven) of het dienstvoertuig te zien. Medewerkers van het gemeentebestuur beschikken over een legitimatiekaart met geldigheidsduur. Ook politieagenten kunnen een dienstkaart voorleggen, net zoals medewerkers van EANDIS of IMEWO. Let er hierbij wel op dat een dienstkaart niet gelijk is aan een visitekaartje.
- In Knokke-Heist zal geen van voornoemde medewerkers u in het Frans aanspreken.
- Weiger de toegang aan onbekenden die huis aan huis verkopen of onder een voorwendsel vragen om wat te drinken of uw telefoon of toilet te gebruiken.
- Bewaar geen grote sommen geld in huis.

Meer informatie?
De dienst Preventie geeft in samenwerking met de lokale politie op aanvraag voordrachten over diefstal met list. Ook kunt u bij de dienst Preventie terecht voor een folder met handige tips.
Voor meer informatie of het verkrijgen van de folder, kunt u steeds bellen op het telefoonnummer 050 630 473.

Visserij probeert zwart paasweekend te verteren

Voor de kust van het Zuid-Engelse Southampton is zaterdagmiddag de 46-jarige visser Patrick Martony uit Heist, schipper van de O.15 Zilvermeeuw, om het leven gekomen. De man sloeg in het stormweer overboord. Wat de ervaren visser precies overkwam, is niet geweten. "En we zullen het wellicht ook nooit weten", zucht zijn vrouw.Al sinds zijn 15de was Patrick Martony visser, net zoals zijn vader dat voor hem was. "Hij was al meermaals door het oog van de naald gekropen, maar dit keer heeft hij het niet gehaald. Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven. Het dringt nog niet echt tot me door", zegt zijn vrouw Sylviane Desmedt in Het Laatste Nieuws.

"En zeggen dat hij eraan dacht stilaan ander werk te gaan zoeken, omdat het vissersleven hem te stresserend werd. Onder meer door al die controles op de schepen. Onlangs nog werd Patrick veroordeeld tot het betalen van een zware boete na een controle in Engeland". Patrick Martony dacht eraan om net als zijn zoon Geoffrey op een baggerschip te gaan werken. "Maar daarvoor is het nu te laat», zucht Sylviane. "Patrick had op zee al heel wat meegemaakt. Op zijn 18de werd zijn been er nagenoeg eens afgerukt. Er waren toen 24 operaties nodig om zijn been te redden, maar het vissen zat in zijn bloed en hij bleef dus varen.

In 1985 ontstnapte Patrick aan de dood, toen de Z.589 Esperanza voor de kust van Newhaven zonk", zegt zijn zus Viviane, terwijl ze de krantenknipsels van weleer bovenhaalt. "Patrick heeft mijn man toen nog van de verdrinkingsdood gered. Hun machinist Walter Verbeke heeft het toen niet gehaald. Nu was het blijkbaar Patrick zijn beurt om voorgoed op zee te blijven".Reder Vandierendonck is er het hart van in. "Patrick was al acht jaar bij mij in dienst. Hij was een zeer goede schipper. Echt niets op aan te merken. Wat er is misgelopen, weet ik niet. De bemanning zat beneden om te eten. De machinist is naar de brug gegaan om Patrick af te lossen zodat hij op zijn beurt kon gaan eten. Hij is nooit beneden aangekomen. Is hij onwel geworden? Of in het zware weer gegrepen door een golf? We weten het niet".Niet alleen op de 0.15 Zilvermeeuw speelde zich tijdens het paasweekend een drama af. Visser Steven Lingier van de Rubens Z.67 raakte zaterdagavond zwaargewond toen hij werd weggeslagen door een kapot gesprongen kabel. Die moest een vastgelopen vissersvaartuig lostrekken. "Vreselijk, want Steven wou stoppen met vissen", zegt zijn vriendin Liesbeth Opstaele in Het Nieuwsblad.De problemen met de Rubens Z.67 begonnen zaterdag rond 22 uur, toen er een hevige storm op zee woedde. "We liepen vast op een zandbank bij het binnenvaren van de haven", doet matroos Gjurdis De Keyzer het verhaal. "De Zeehond en de sleepboot Ensor kwamen meteen ter plaatse om ons los te trekken. Maar toen liep het mis. Na een paar pogingen waren Steven en ik nog bezig om de sleepkabel te bevestigen, maar plotseling begon de sleepboot te trekken". Te vroeg, want een uiteinde van de kabel lag nog niet vast. Alle waarschuwingen kwamen te laat. "De kabel knapte en sloeg ons weg. Steven ving de zwaarste klap op. Ik kreeg een slag op mijn schouder, maar al bij al viel dat nog mee.

Steven is lichtmatroos en in feite mocht hij dergelijk werk niet doen. Hij is echter altijd hulpvaardig en gemotiveerd om te werken", aldus De Keyzer. Steven Lingier was nog bij bewustzijn toen hij in zeer moeilijke omstandigheden door een vaartuig van het Maritiem Reddings- en Coördinatiecentrum (MRCC) werd geëvacueerd en werd overgebracht naar het Serruysziekenhuis in Oostende. Stevens vriendin Liesbeth Opstaele werd onmiddellijk verwittigd. "Gjurdis belde me enkele minuten nadat het ongeval was gebeurd", zegt Liesbeth emotioneel. "Ik belde de brandweer om te weten welk ziekenhuis van wacht was.

Steven is er heel erg aan toe. Zijn lever is gescheurd, zijn hart en longen zijn zwaar geraakt en een deel van de pancreas moest worden verwijderd. Hij heeft bovendien zware breuken opgelopen aan beide armen. Ze houden hem nu bewust in coma op de afdeling intensieve zorgen". Het is toeval dat de jonge visser aan boord was van de Rubens Z.67. "De sfeer aan boord was op zijn minst gezegd niet goed en Steven wou ermee kappen", getuigt Liesbeth. "Hij was op zoek naar werk aan land en had recent nog enkele uitzendbureaus bezocht. Hij had trouwens een voorgevoel dat er iets ging gebeuren".

Mosselvissers in Zierikzee en politiek in Sluis voeren actie

PROTEST MOSSELVISSERS IN ZIERIKZEE

Mosselvissers hebben donderdag de opening van het kreeftenseizoen in Zierikzee aangegrepen om te demonstreren tegen het verbod om mosselzaad op te vissen uit de Waddenzee. Met enkele tientallen mosselkotters voeren zij actie bij het havenhoofd van de Zeeuwse stad. Op een van de kotters hing een spandoek met de tekst 'Natuurbescherming danst op ons graf'. Volgens de vissers is het verbod funest voor de mosselsector en zal de mosselaanvoer vanuit Nederland nagenoeg tot stilstand komen. De Nederlandse Raad van State oordeelde eind februari dat de in 2006 door het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) verleende vergunning voor het opvissen van mosselzaad in de Waddenzee onterecht was verstrekt. Het is namelijk onduidelijk of dit schade kan opleveren voor de natuur. Hierdoor kunnen mosselvissers dit voorjaar geen zaad meer opvissen en dat vervolgens in de Oosterschelde weer uitstrooien, zodat het daar tot rijping kan komen.

MOSSELMOTIE VOOR DE RAAD IN SLUIS

Het Sluise raadslid Bram Basting van de fractie Gemeentebelangen heeft vandaag ook een motie ingediend om “support te geven aan de mosselsector”. De uitspraak van de Raad van State over de visserij op mosselzaad op het wad luidt het einde in van de Zeeuwse mosselsector. Een onbegrijpelijke uitkomst, vindt Gemeentebelangen. "De mosselsector dreigt uit Nederland te verdwijnen. De uitspraak van de Raad van State over de onrechtmatigheid van verleende vergunningen voor de zogeheten voorjaarsvisserij 2006 op mosselzaad in de waddenzee, zet de vangst op slot, en daarmee ook van de mosselen zelf in Zeeland. De kans dat er alsnog een vergunning wordt verleend voor de jaren 2008, 2009 en 2010, is vrijwel nihil. Aan een eeuwenoude traditie komt plotseling een einde als uitkomst van een juridisch steekspel. Dit heeft niet alleen gevolgen voor de visserij maar ook voor de Horeca en de middenstand in onze Gemeente en Provincie. Het imago van Zeeland wordt hierdoor geschaad. We vinden dan ook dat we alles op alles moeten zetten om het tij te doen keren. Vandaar de motie", aldus Basting.

Fotógrafo cubano finalista en salón internacional

El fotógrafo cubano Jesús González González resultó uno de los 154 autores finalistas del Fotofestival Knokke-Heist 2008, recién inaugurado en Bélgica, con obras de casi 30 países.
El joven artista del lente envió al salón internacional un conjunto de siete fotos en los géneros retrato, desnudo, arquitectura y humor en las que afloran una depurada técnica y realce estético.
González forma parte del Taller de Fotografía Tomás Padró Álvarez in Memoriam perteneciente al Consejo Provincial de las Artes Plásticas en Santiago de Cuba. En su trayectoria sobresale la realización de cinco muestras personales, más de 30 colectivas y haber alcanzado una decena de premios en múltiples concursos de fotografía y de las artes plásticas.

Gerardo Gilberto Gutiérrez, coordinador del Taller, dijo a la AIN que el resultado obtenido por el joven creador, único concursante por el país caribeño en el encuentro, avala la labor del proyecto santiaguero que auspicia anualmente el Salón Imagen de la Ciudad. Más de 500 participantes enviaron sus obras al reconocido festival, celebrado en el Centro Scharpoot (!), Bélgica, donde se mantendrá abierta la exposición hasta el venidero primero de junio. El Fotofestival Knokke-Heist efectuó su edición 30 y es considerado el más importante de su tipo en la citada nación europea. Gutiérrez explicó que ese encuentro es patrocinado por dos instituciones de renombre mundial.

Week van de Zee "voelt anders"

De ‘Week van de Zee’ vindt dit jaar plaats in 10 kustgemeenten en loopt van 25 april tot 11 mei. Het initiatief van de Provincie West-Vlaanderen wil de aandacht vestigen op de zorg voor natuur en milieu waarbij het ontdekken, beleven en leren kennen van zee, strand en duinen centraal staat. Het thema van deze editie is ‘aan zee VOELT het anders’ en richt zich zowel tot scholen als tot bewoners en toeristen.

De meeste activiteiten voor het grote publiek concentreren zich in het weekend van 3 en 4 mei. Je kan een kijkje nemen in een ‘Zeedorp’ (onder andere in De Panne), garnaalkruiers te paard aan het werk zien in Middelkerke, een tochtje maken met de garnaalboot in Blankenberge of met de paardenkar of oude kusttram meerijden in Koksijde. Je kan ook deelnemen aan natuurwandelingen, windpainting (Koksijde), krabben vangen (Nieuwpoort), Tango op de dijk (Oostende), enz.

Ook het Provinciaal Natuurpark Zwin zet tijdens de ‘Week van de Zee’ haar deuren wijd open voor groot en klein: op een uitgestippelde route doorheen het park zorgen een 15-tal 'stopplaatsen' voor gratis smaakmakertjes van alle workshops, wandelingen en activiteiten die het Zwin aanbiedt aan haar bezoekers.

Wie ook het lekkers van de zee wil proeven, kan terecht in een van de 85 restaurants die een aangepast ‘vismenu’ serveren onder de noemer ‘Watertanden aan de kust’.

DE WEEK VAN DE ZEE EVENEMENTEN IN KNOKKE-HEIST

Zaterdag 26 april - Geleide natuurwandeling in het Vlaams natuurreservaat 'Zwinduinen en Polders' Voorjaarstrek en -bloei in het kustduin
10u aan het Oosthoekplein! Verrekijker en loepje, laarzenGids: Roland HooghuysOrganisatie Natuurpunt Knokke-Heist info 050 51 91 01

Zaterdag 26 april - Geleide natuurwandeling in het Vlaams natuurreservaat 'De Kleiputten van Heist' Wat ruist er in het riet van de kustpolder?
14u aan het Stationsplein te Heist! Verrekijker en loepje, laarzenGids: Rita CroesOrganisatie Natuurpunt Knokke-Heist info 050 51 91 01

Zondag 27 april - Geleide natuurwandeling in het natuurreservaat 'St.-Donaaspolder'. Naaktbloeiers in de kustpolder
14u aan de parking oude grenspost (Sluisstraat t.h.v. Sluis 24)! Verrekijker en loepje, laarzenGids: Johan BeyneOrganisatie Natuurpunt Knokke-Heist info 050 51 91 01

Zondag 3 mei - Het Zwindorp Zwin op stelten
9u tot 17u
Het Provinciaal Natuurpark Zwin zet met deze happening haar deuren wijd open voor groot en klein. Op een uitgestippelde route doorheen het park zorgen een 15-tal 'stopplaatsen' voor gratis smaakmakertjes van alle workshops, wandelingen en activiteiten die het Zwin aanbiedt aan haar bezoekers. Bij de start van de route maak je kennis met nesten en nestkastjes. Wie wil kan zelf een nestkastje timmeren. Even verderop ontdek je wat vogels eten en hoe hun lichaam daarop is afgestemd. Op de dijk heb je een adembenemend zicht op de vlakte en met de uitgestalde telescopen haal je de vogels tot vlak voor je neus. Verder langs de dijk kom je voorbij een bunker. Binnenin kan je samen met een zwingids een kijkje nemen. In deze overwinteringplaats voor vleermuizen kom je van alles te weten over het gedrag van deze mysterieuze diertjes. Op vaste tijdstippen vertrekt een gids met een groep wandelaars de vlakte in tot aan de geul. Achteraf kun je je ervaringen toetsen bij de biobelletax, een omgebouwde gocart vol spectaculaire vondsten. Vervolgens kunnen de kids in de yoert even tot rust komen bij een leuk Zwinverhaal. In de Koninklijke Villa kun je je verder laten onderdompelen in de wereld van de vleermuis. Want zeg nu zelf! Weinig mensen hebben ooit een echte vleermuis van dichtbij gezien. Ze leiden immers een verborgen leven. Overdag slapen ze in een schuilplaats. 's Nachts vliegen ze uit om te jagen op insecten. In de heksenklas kun je zelf aan de slag met de geneeskrachtige kruiden uit het Zwin: Zwinthee, Zwinshampoo, Zwinhandencreme, Zwin-blauwe-plekken-zalf… Je kunt het zo gek niet bedenken… Voor de allerkleinsten staat Wiet klaar. Deze grappige vogel neemt hen mee in zijn leefwereld. Wie liever creatief bezig is, kan zich uitleven in de knutseltenten. Onderweg zorgen enkele lokale landbouwers voor een natje en een droogje aan een democratisch prijsje. Je vindt er ook het aanbod van enkele verenigingen en organisaties die samenwerken met het Zwin. Laat je verrassen door het Zwin en kom langs op 3 mei.Wie er een daguitstap van maakt, brengt best zijn picknick mee. Plaats: PROVINCIAAL NATUURPARK ZWIN Graaf Leon Lippensdreef 8 te 8300 Knokke-HeistInfo: Toerisme: 050630380Provinciaal Natuurpark Zwin: 050 60 70 86

Zaterdag 3 mei - Geleide natuurwandeling in het Blinckaertduinbos. Het duinbos op z'n best
14u aan het Oostoekplein! Verrekijker en loepje, laarzenGids: Roland HooghuysOrganisatie Natuurpunt Knokke-Heist info 050 51 91 01

Zondag 4 mei - Geleide vroegemorgenwandeling in het Vlaams natuurreservaat 'de Zwinduinen'. Over de Nachtegaal en andere zangers van het duin
5u30 aan het Oosthoekplein! Verrekijker en loepje, laarzenGids: Patrick DemaeckerOrganisatie Natuurpunt Knokke-Heist info 050 51 91 01

Maandag 5 mei - EARTH: een spectaculaire documentaire van Alastair Fothergill

Een spectaculaire documentaire over de wonderen des levens en de adembenemende schoonheid van onze aarde. De film bevat indrukwekkende lucht- en natuuropnamen met nieuwe, speciaal voor deze film ontwikkelde opnametechnieken. Zo krijgt de toeschouwer de gelegenheid om ongekende fascinerende landschappen en dieren te aanschouwen.We volgen een ijsberenfamilie, een kudde olifanten en twee bultrug walvissen in hun vaste leefomgeving en zien zo de invloed van seizoenswisselingen. Langzamerhand wordt duidelijk hoe de opwarming van de aarde de overlevingskansen van vele diersoorten bedreigt.
20u gratis inleiding door filmkenner Patrick Perquy.20u30 start filmPlaats: Cultuurcentrum Knokke-Heist Meerlaan 32 te 8300 Knokke-HeistPrijzen: add: 6.00 EUR - 55+: 5.00 EUR - studentenkaart: 5.00 EUR - uitpas: 4.00 EUR -cjp: 4.00 EURInfo: 050 630430

Zaterdag 10 mei - Geleide natuurwandeling in het Vlaams strandreservaat 'De Baai van Heist'. Broedvogels en flora van strand en duin
10u aan het kleine vuurtorentje op einde Zeedijk Heist! Verrekijker en loepje, laarzenGids: Patrick DemaeckerOrganisatie Natuurpunt Knokke-Heist info 050 51 91 01

Zaterdag 10 mei - Geleide natuurwandeling in het Vlaams natuurreservaat 'Sashul'. Voel de lenteschoonheid
14u aan het kleine vuurtorentje op einde Zeedijk Heist ! Verrekijker en loepje, laarzenGids: Patrick DemaeckerOrganisatie Natuurpunt Knokke-Heist info 050 51 91 01

Zondag 11 mei - Geleide natuurwandeling in het duingebied 'Park 58'. Lenteprikkels in een florarijk duin.10u aan de hoofdingang Park 58, Elizabetlaan. ! Verrekijker en loepje, laarzenGids: Patrick DemaeckerOrganisatie Natuurpunt Knokke-Heist info 050 51 91 01

Zondag 11 mei - Geleide natuurwandeling in het Vlaams natuurreservaat 'de Zwinduinen'Zwinduinen Het duin gonst van het leven.14u aan het Oosthoekplein ! Verrekijker en loepje, laarzenGids: Benny BilOrganisatie Natuurpunt Knokke-Heist info 050 51 91 01

Streekmusea
Sincfala, museum van de Zwinstreek
Museumbezoek en zoektocht/opdrachten voor kinderen

Ontdek in het nieuwe bezoekerscentrum de boeiende en woelige geschiedenis van de Zwinstreek: inpoldering, uniek schaalmodel havenstad Sluis rond 1400, oorlogen in de regio, opkomst van Duinbergen en Het Zoute, ontwikkeling van het toerisme. Kinderen leggen er een apart parcours af. Dompel je onder in het oude schoolgebouw (1899) in het harde leven van de vissers en hun familie. Kinderen kunnen op de zolder aan de slag. Ga in de museumtuin aan boord van de oude garnaalschuit Jessica.
Voor scholen hebben we nieuwe opdrachten uitgewerkt. Voor kinderen die met hun (groot)ouders het museum bezoeken is er een zoektocht met doeboekje.
Elke dag te bezoeken van 10 tot 12 en van 14 tot 17u30.Plaats: Pannenstraat 140, 8300 Knokke-HeistPrijzen: Volw.: 3,50 EUR. -12 en 60+: 1,75EUR. -6: gratis. Groepen vanaf 10 pers.: 1,75EUR per persoon. Scholen uit Knokke-Heist: gratis.Info: 050 630 872, sincfala@knokke-heist.be - http://www.knokke-heist.be/

Visserijmuseum Breskens
Neuzen in een museum

Ontdek in het visserijmuseum de boeiende geschiedenis van Breskens en van de visserij. Onderweg maak je kennis met fossiele vondsten van vissers, een unieke verzameling vogels, scheepsmodellen, maquettes, foto's en filmbeelden van deze Zeeuwse vissersplaats. In het grote koudwater zeeaquarium kun je levende vissen, krabben, garnalen, zeesterren en kreeften bewonderen. Het aanbod wordt afgewisseld met een mooie verzameling schilderijen met als thema "vissen".
Extra!" Op vaste tijdstippen vertrekt een gids voor een tocht door het museum. Je kan hier vrij bij aansluiten. " Speciaal voor Week van de Zee kun je ook kennis maken met een visser die netten zal boeten en je kunt aan de slag met een heuse mijnklok." Voor kinderen is er een speurtocht, puzzel of de vaarsimulator." Aansluitend kun je langs de kade aan boord gaan van een visrokerij of deelnemen aan een Visproeverij. Hierover kun je in het Museum meer informatie krijgen.
26 en 27 april, 3 en 4 mei, 10 en 11 mei telkens van 10u00-12u30 en 13u30-16u30Plaats: Kaai 1, Breskens.Prijzen: Volwassenen 2,50EUR en kinderen (6-12j) en 65+ 2.00EURInfo: 0031/117-383656. visserijmuseum@hotmail.com of ga vooraf eens neuzen op www.breskens.com/visserijmuseum

Tentoonstellingen 15 maart tot 1 juni
Internationaal fotofestival Knokke-Heist
De internationale gastfotograaf is dit jaar Frans Lanting, één van werelds grootste natuurfotografen. Hij presenteert zijn nieuwste reeks Life, een lyrische fototentoonstelling over het leven op aarde.
De tentoonstelling is elke dag te bezoeken van 10 tot 12 en van 14 tot 17u30.Plaats: Cultuurcentrum Knokke-Heist Meerlaan 32 te 8300 Knokke-HeistPrijzen:Combiticket met andere locaties fotofestival: 8,00 euro.Info: 050 63 04 30
Wildlife photographer of the year
'The Wildlife Photographer of the Year Competition' heeft dit jaar voor de 24e maal plaatsgevonden. Dit is een prestigieuze wedstrijd waaraan 's werelds meest vooraanstaande natuurfotografen deelnemen. De wedstrijd wordt traditiegetrouw georganiseerd door BBC Wildlife Magazine en Natural History Museum in Londen. Natuurfotografen van over de hele wereld dingen mee naar de prijzen. Dit jaar ontving de organisatie een record aantal inzendingen van meer dan 32.300 foto's van deelnemers uit 78 landen.
De tentoonstelling is elke dag te bezoeken van 10 tot 12 en van 14 tot 17u30.Plaats: Lagunahal Knokke-Heist Krommedijk, DuinbergenPrijzen:Combiticket met andere locaties fotofestival: 8,00 EUR.Info: 050 63 04 30
Tentoonstelling 'Visscherskoppen' van fotograaf Stephan Vanfleteren
Als kind van de zee is Belgisch fotograaf Stephan Vanfleteren gefascineerd door vissers, hun verhalen en hun leven. Vanaf 2005 maakte hij meer dan 50 portretten van vissers langsheen de volledige Belgische kust. Hij luisterde ook naar hun verhalen.
De reeks Visserskoppen weerspiegelt Vanfleteren's zoektocht als 'visuele strandjutter' naar sterke koppen en ontroerende verhalen. De fotograaf brengt zo een hommage aan de 'visschers' met hun heldere ogen en gegroefde gezichten, getatoeëerd door wind, water en zee. Geluidsfragmenten met getuigenissen ondersteunen de zwart-witfoto's.
30 portretten uit de reeks zijn te bekijken in Sincfala, Museum van de Zwinstreek. Het museum wordt zo een nieuwe locatie in het totaalaanbod van het jaarlijkse Internationaal Fotofestival in Knokke-Heist.

Een organisatie van de provincie West-Vlaanderen dienst cultuur in samenwerking met 5 kustgemeenten. Elke dag te bezoeken van 10 tot 12 en van 14 tot 17u30.Adres:Pannenstraat 140, 8300 Knokke-HeistPrijzen:Combiticket met andere locaties fotofestival: 8,00 EUR.Enkel 'Visscherskoppen' en museumbezoek: Volw.: 3,50 EUR. -12 en 60+: 1,75EUR. -6: gratis. Groepen vanaf 10 pers.: 1,75EUR per persoon. Scholen uit Knokke-Heist: gratisInfo: 050 630 872, sincfala@knokke-heist.be - http://www.knokke-heist.be/

Fietsen en wandelen
Fietsen van Knokke-Heist naar Breskens
Fietsen langs knooppuntenVoor het eerst gaan we dit jaar ook de grens over. We overbruggen de landsgrens per fiets en stellen een leuke daguitstap voor vanuit Knokke-Heist, langs de zee, tot in Breskens.
Via genummerde (wit-groene) borden fiets je van knooppunt naar knooppunt. De routes zijn uitgezet over de beste fietspaden, vaak zelfs autovrij, en in twee richtingen bewegwijzerd. Bij de knooppunten staan panelen met informatie over het netwerk in de regio. U bepaalt dus zelf de gewenste route en afstand. Vrijheid en flexibiliteit staan voorop!
Speciaal voor Week van de Zee hebben wij een route uitgestippeld die je gratis kan bekomen bij de dienst toerisme.Je kan de algemene knooppuntenkaart ook vinden op www.routebureauzeeland.nl/nl/ en http://www.dekust.org/
Prijzen Uitgestippelde Week van de Zee route: gratis bij dienst toerisme.Koop je graag je eigen knooppuntenkaart, dan kan dit voor 5,00 EUR bij de dienst toerisme.Info Toerisme Knokke-Heist: Tel.: 050 630380VVV Breskens: Tel.: 0031 117-381888

En verder voor zilte fijnproevers ook:

Watertanden aan de kust

Alle praktische gegevens i.v.m. de Week van de Zee vind je op de ‘Week van de Zee–kaart’, een kaart van de kust met aanduiding van alle activiteiten en verdere info: de kustfietsroute, natuurgebieden, de tram, … alles wat je nodig hebt voor deze en je volgende uitstap naar zee. De kaart is vanaf 7 april beschikbaar in het Provinciaal Informatiecentrum Tolhuis – (Jan Van Eyckplein 2 – Brugge of 0800 20 021) Je ontvangt eveneens een leuke attentie als je deelneemt aan de zee-quiz (formulier via www.weekvandezee.be en afgeven aan de balie van het Tolhuis - tot en met 10 mei). Als deelnemer aan de wedstrijd maak je bovendien kans op allerhande fiets- en wandelroutes aan de kust, boeken over de zee,…

Minigolfen in kunst

De opening van ‘kunstminigolfbaan’ Utopia, afgelopen weekeinde in Knokke, was door de weersomstandigheden allesbehalve utopisch. Maar daarmee werd meteen de dubbele laag duidelijk die curator Jan De Nys met Utopia voor ogen stond. ‘Minigolf symboliseert het kleinburgerlijke ideaal. Het gezin speelt samen in een kleurige, overzichtelijke wereld. Ging je vroeger met je ouders naar het strand, dan ging je gegarandeerd ook een balletje slaan. Maar aan de andere kant is minigolf in deze tijd natuurlijk een ongelooflijk truttig cliché. De titel Utopia verwijst naar het volmaakte ideaal, maar tegelijkertijd ook naar het onbereikbare daarvan.’ De Nys werd door Cultuurcentrum Scharpoord uitgenodigd een buitententoonstelling samen te stellen, maar had ‘geen zin in een klassieke beeldentuin’. Dus vroeg hij zeventien kunstenaars uit onder meer België, Nederland en Frankrijk een sculptuur te bedenken die bespeelbaar is als minigolfbaan. Behalve een manier om strandgangers naar hedendaagse kunst te lokken, ziet De Nys het ook als een knipoog naar de jetset van Knokke, die op de uitgestrekte golfbanen zijn handicap komt verbeteren. ‘Scharpoord ligt in het armere deel van Knokke-Heist en ik vond het wel passend om deze buurt zijn eigen golfbaan te geven.’(?!) Later zal de golfbaan doorreizen naar De Machinefabriek in Vlissingen en het Stedelijk Museum in Aalst. De kunstenaars kregen de opdracht een baan te maken die ook daadwerkelijk bespeelbaar is, maar sommige van hen hebben er alles aan gedaan het de golfer zo moeilijk mogelijk te maken. De Bredase kunstenaar Loek Grootjans zette rond een simpele baan tientallen tekstbordjes. Probeer maar eens in een rechte lijn te slaan als je wordt afgeleid met spamteksten als ‘A few inches can make all the difference’ en ‘Man this stuff rocks’. Grootjans: ‘Ons leven is erop gericht zo snel mogelijk je doel te bereiken, of het nu gaat om het halen van een rijbewijs of een diploma. Tegelijkertijd zie je dat we in onze beeldcultuur van allerlei kanten worden bestookt met boodschappen die ons afhouden van dat doel.’ De teksten komen allemaal uit Grootjans’ mailbox; hij bewaart en rubriceert spam die hij krijgt. ‘Een tijdje geleden werd het minder, bleek mijn provider een nieuw spamfilter te hebben. Ik heb gezegd dat ze dat moesten verwijderen, ik wil alles ontvangen. Over tien jaar heb ik een uniek archief.’ De Oostenrijkse kunstenares Sonja Gangl bracht met haar baan een ode aan Marcel Duchamp. Het balletje moet eerst onder zijn omgekeerde fietswiel door, om daarna in het urinoir te landen. Gangl: ‘Duchamp maakte gebruiksvoorwerpen tot kunst. Door zijn readymades te verwerken in deze minigolfbaan, maak ik zijn kunst weer tot een soort gebruiksvoorwerp.’ De enige overdekte baan is van Amsterdammers Jeroen Bisscheroux en Michiel Voet. In een donkere cabine vragen zij aandacht voor de keerzijde van het utopische minigolf. ‘In de jaren twintig en dertig werd in New York geminigolfd op daken van hotels en wolkenkrabbers. Nu is minigolf de knulligste sport die je kunt bedenken, maar toen had het enorme status’, zegt Bisscheroux. ‘Maar dat kon ook misgaan en daaromheen hebben wij een verhaal bedacht.’ Dat verhaal, in de vorm van een nieuwsbericht, licht op in de donkere cabine wanneer de bal in de put valt: ‘Jongen gedood door golfbal’. De vrolijke swingjazz op de achtergrond vormt een schril contrast met het artikel over het onschuldige jongetje dat op straat door een bal vanaf het hoteldak wordt gevloerd. Jan De Nys hoopt dat de argeloze minigolfer door dit soort boodschappen tijdens het spelen ook aan het denken wordt gezet. ‘Ik wil mensen die er normaal niet mee in aanraking komen, betrekken bij hedendaagse kunst. Ze zullen in eerste instantie gewoon een balletje slaan. Maar onder het spelen doemt er dan toch af en toe een vraag op, worden ze even op een ander spoor gezet.’ Dan: ‘Maar dat is misschien mijn Utopia.’

Museum of Contemporary Art of Lyon, France, Pays Homage to Keith Haring

LYON, FRANCE.- The Museum of Contemporary Art of Lyon presents Keith Haring, on view through June 29, 2008. Recognized as one of the great artists of the 1980s, Keith Haring is above all an emblematic figure, constantly linking the art world of his time to the world of the street, and to the widest and most diverse public. Keith Haring was born in America in 1958 (he would have been 50 in 2008). Before becoming a painter he studied commercial arts. He began by drawing on the walls of the subway, then finally had exhibitions in several prominent New York galleries such as Tony Shafrazi and Leo Castelli. In 1984 he started developing a colourful set of symbols related to the world of the media. His art stood out because of its synthetic forms outlined in black. Apart from this easily identifiable graphic style, his great popularity can also be explained by his predilection for unorthodox and universally accessible supports: the subway, city walls and streetlamps, all the way up to the multiples that he sold from his own shop. The Museum of Contemporary Art of Lyon is presenting one of the biggest exhibitions ever organized in France in homage to Keith Haring, an emblematic figure of the New York art scene of the 1980s, who would have been 50 in 2008. This exceptional exhibition has been entrusted to the Italian curator Gianni Mercurio and is being organized in close collaboration with the Keith Haring Foundation in New York. It presents an unprecedented ensemble of works from the most important American and European collections, both public and private. The retrospective will be set out in a deliberately non-chronological sequence. The artist's short career, spanning the years from 1980 to 1990, is viewed as a whole. Like Keith Haring in his own work, filling the canvas, putting his art in the most unexpected places, covering even objects and bodies, the exhibition will take over the museum, taking possession of the spaces in order to immerse visitors in the colourful, dynamic and teeming world of this artist. It comprehensively deploys Haring's practice, including its essential paintings on tarpaulin and its monumental paintings (including the canvas made in 1987 for the Casino at Knokke-le-Zoute). Most of all, though, it allows visitors to discover the extraordinary diversity of the supports and media that Haring used so freely - vinyl paint, acrylic enamel paint, chalk, ink, felt pen, on canvas, metal, paper, wood and even the human body (including that of Grace Jones in 1985). A big ensemble of more than a hundred drawings reveals the diversity of Haring's graphic world and the directness of his style, expressing sincerity and passion by means of a continuous and consummate line. The influence of classical art is manifest here, as is that of African, Asian and South American cultures. The exhibition conveys Haring's open, cultivated mind, as manifested in his formally diverse works nourished by his encounters, readings and the places discovered on his travels. Whether on relatively classical supports (canvas, paper, metal, etc.) or more unexpected ones, such as the BMW, also presented in the exhibition (“Original Keith Haring Object Z1”, 1990), beyond the apparent gaiety of the images we are aware of Haring's interest in the big issues of the day: AIDS, drugs, the power of money, etc. For Haring worked at the heart of everyday life. There are, too, moments of questioning and revolt: the apocalyptic visions and monstrous creatures in his work transcribe the scourges of the modern world, such as the nuclear threat and the AIDS virus, and heighten the intensity of his very personal iconography. Never before seen by the general public, the series of paintings on fences are highlight of the show, as are the “Subway Drawings” (some only as photographs, the originals having sadly been destroyed). This exceptional ensemble, made on a construction site fence in New York, shows the artist's powerful need to occupy urban space and to break free of the cultural milieu and the art market. In the same vein, and specially reinstalled for the exhibition, his astonishing “Pop Shop Tokyo” (1985) illustrates his desire to make art accessible to all and surrounds us from floor to ceiling with the incredible shop where he could make his work directly available to the general public. To complete this teeming ensemble - to which must be added the monumental sculptures - projections and an exceptional series of photographs shed light on the production of Haring's work. A video entitled “Haring ALL OVER” closes the exhibition. The film, shown on several screens, presents tributes to the artist as well as interviews never shown before. These images take visitors to New York, Chicago, Philadelphia, Paris, Düsseldorf, Berlin, Antwerp, Knokke-le-Zoute and Monaco, where Haring made interventions in public space. The itinerary ends in Pisa, where the artist made his last mural painting, “Tuttomondo”, only a few months before his death. Faithful to the spirit of Keith Haring, who worked to make art accessible to all, the sequence continues outside the museum with an exceptional presentation at the Treasure’s room of the museum of Fourvière, of the big altarpiece he made in 1990. Gianni Mercurio, curator and author, lives and works in Rome. He has worked with a number of institutions on projects involving American art, his speciality. Among the many exhibitions he has organized are “Andy Warhol”, “Journey to Italy” (Rome, Naples, Genoa, Turin in 1995/1996), “Roy Lichtenstein”, “Reflections” (Rome, Milan, Wolfsburg Kunstmuseum in 1999/2000), “Keith Haring” (Pisa, Rome, Helsinki, Aachen-Ludwig Forum, Catania in 1999/2001), “Jean-Michel Basquiat” (Rome, 2002), “George Segal” (Rome, 2002). He has also conceived exhibitions on graffiti (“American Graffiti” - Naples, Rome in 1997/1998) and the Photorealists (Rome, 2003), and curated “The Andy Warhol Show” (2004) and “The Keith Haring Show” (2005/06) at the Milan Triennial. Born in Reading, Pennsylvania in 1958, Keith Haring became interested in drawing at an early age, learning basic cartooning skills from his father. Immersed in popular culture - the Beatnik movement, the rock music of the 1970s and psychedelic culture - he took inspiration from comic books and animated cartoons but also the works of the Cobra movement. Up until 1978 he studied advertising drawing at the Ivy School of Professional Art in Pittsburgh where he discovered the work of Pierre Alechinsky. He then moved to New York to study at the “School of Visual Arts”, the most prestigious in the city. There he was taught by Joseph Kosuth and Keith Sonnier, experimented with video and took an interest in semiology. He later discovered Jackson Pollock and Andy Warhol, made increasing use of new techniques and moved up to bigger formats.

For Freedom Museum in Ramskapelle

Het langverwachte For Freedom Museum in Knokke-Heist begint vorm te krijgen. De opening zal op D-dag gebeuren. Dat is 6 juni aanstaande. De kostprijs voor de verbouwing en uitbreiding van het oude schoolgebouw in de deelgemeente Ramskapelle werd gedragen door de gemeente in samenwerking met verschillende andere instanties. De unieke decorafwerking valt echter ten laste van de vzw Bevrijding. Het kostenplaatje daarvoor beloopt zo’n 250.000 euro. Om dat geld bijeen te krijgen hebben “de vrienden van het For Freedom Museum” donderdagavond een wervingsactie gelanceerd. Door de aankoop van een opspeldbare pin tegen 25 euro mag men levenslang gratis het museum bezoek. Men kan ook een steen bijdragen voor het “pad van de vrede”. Dit pad zal het museum verbinden met een Vredesmonument dat door een kunstenaar zal ontworpen worden. Personen of bedrijven kunnen hun naam in een tegel laten graveren tegen een bedrag van 250 euro.

Tijdens de korte ceremonie kreeg schepen Danny Lannoy donderdag de eerste “pin” opgespeld door Dirk Overstraete van het For Freedom comité. Gelijktijdig werd ook een oproep gedaan de bevolking. Men vraagt om originele foto’s en militaire voorwerpen uit de Tweede Wereldoorlog niet te laten verloren gaan. Door ze te schenken aan het For Freedom Museum helpt men een bezoekerscentrum maken dat uniek is in zijn genre. Dat zal het so wie so al zijn. In het pand worden momenteel namelijk unieke bevrijdingsscènes te voorschijn getoverd. Ondermeer wordt de oversteek van het afwateringskanaal in Retranchement gerecreëerd.

Inmiddels raakte nog bekend dat de opening van het For Freedom Museum, bij leven en welzijn, zal gebeuren door de 84-jarige Adrien Boivin. Hij behoorde tot het “Régiment de la Chaudierre” en werd in Knokke krijgsgevangen gehouden door de Duitsers. Daar heeft hij bijzondere krasse verhalen aan over gehouden. Op 1 november heeft hij zichzelf trouwens bevrijd net bij de aankomst van de Canadezen. Ook gouverneur Breyne heeft al laten weten bij de opening van het For Freedom Museum present te zullen zijn.

Wie wil sponsoren schrijft minimum 25 euro over voor de “pin” of 250 euro voor een gegraveerde tegel in de “remembrance walk” naar bankrekening 748-0174277-71 op naam van vzw Bevrijding. Een sponsorattest kan geregeld worden. Sponsors worden ook op de hoogte gehouden van alle toekomstige activiteiten in het museum.

For Freedom Museum Ramskapelle (Knokke-Heist) Ramskapellestraat 91.

Panamarenko creëert Wuivende krabben voor het Zegemeer

De Belgische kunstenaar Panamarenko zorgt in Knokke-Heist voor een fenomenale artistieke ingreep. De 68-jarige Antwerpenaar is namelijk van plan om door middel van een sculpturaal element op het water, de culturele as van de site Casino-La Réserve symbolisch te verbinden met de toegang van het Cultuurcentrum Scharpoord. Het kunstwerk Wuivende krabben zal te bewonderen zijn in het Zegemeer, juist voor het nieuwe 5-sterrenhotel ‘La Réserve’.

Artistieke archipel met draaikolk

Met de effectieve realisatie van de Wuivende krabben wordt uitvoering gegeven aan een oudere tekening van de internationaal gerenommeerde kunstenaar. Het Zegemeer zelf en het enthousiasme van het gemeentebestuur overtuigde de kunstenaar om dit werk hier in te passen. De monumentale installatie bestaat uit 3 drijvende eilanden uit gevlochten aluminium en een wervelende draaikolk. Als vorm van drie stapstenen in het water symboliseert het werk de link of brug tussen de drie ruimtelijke zwaartepunten van de stedelijke culturele as. Het betreft een uitgesproken poëtisch werk dat een absolute meerwaarde betekent voor het artistieke patrimonium van Knokke-Heist. Het werk heeft zowel beweging als stabiliteit, hoogte als diepte, artistiek denken als visueel ervaren in zich. De bolvormige archipel met 1 eilandje met een diameter van 5 meter en 2 eilanden met een doorsnede van 10 meter, waarbij de kromming een maximale hoogte van 3 meter zal hebben, kadert zich op natuurlijke wijze binnen de 3 hectare grote waterplas van het Zegemeer.

Wuivende krabben

Op de eilandengroep rusten reusachtige koperen krabben. De sculpturen zijn opgebouwd uit afzonderlijke elementen die mechanisch bewegen op windkracht. Zolang de zeebries waait, zullen de krabben de wandelaars dan ook met hun immense knijpers vrolijk toewuiven. De creatie wordt aangekocht door Compagnie het Zoute nv en La Réserve Promotions nv. Ze staat ter beschikking van de gemeente Knokke-Heist voor de duur dat de badstad het kunstwerk tentoonstelt in het Zegemeer. Het gemeentebestuur wordt wel verantwoordelijk gesteld voor het onderhoud, alle herstellingen, de goede werking van het werk, het verbruik, de verzekering en desgevallend de bewaking van het kunstwerk. Door de plaatsing van Panamarenko’s werk Wuivende krabben zal de huidige beeldengroep Ode aan de vrouw van Jef Claerhout verplaatst worden naar een andere locatie in de gemeente.

Nieuwe Commerciële en duurzame Belgische kieuw- ankerkuilen- en warrelnetvisserij

Belfish, het Belgisch keurmerk voor duurzaam gevangen vis, bericht dat vier rederijen aan onze kust (N95, O554, 032 en de O369) onder begeleiding van het ILVO (Instituut voor Landbouw- en Visserijonderzoek) overstappen op de duurzame Commerciële kieuw- en warrelnetvisserij.

Er kunnen twee grote groepen nettenvisserij onderscheiden worden op basis van een licht verschillend vangstmechanisme. Bij kieuwnetvisserijen wordt maatse vis gevangen doordat de maas net iets kleiner is dan de lichaamsomtrek van de vis. Wanneer de vis het netgaren opmerkt en terug wil zwemmen, is het al te laat. Het netgaren blijft hangen achter het kieuwdeksel. De vis is ‘gekieuwd’. Warrelnetvisserijen maken veeleer gebruik van de vechtlust van een vis. Wanneer een vis in aanraking komt met een warrelnet, zal hij zich kronkelen om er uit te geraken. Hierdoor verwart hij zichzelf meestal nog verder in het net tot hij finaal volledig vast komt te zitten.

Rederij Goede Hoop (Z55) gaat dan weer onder begeleiding van het ILVO, de Rederscentrale en Belfish het zogenaamde “ankerkuilen” testen. Deze vistechniek is met een zakvormig net van zeer grote afmetingen (breed 12, diep 6 en lang 40 tot 55 m) dat in stromend water (eb en vloed) met de schokker verankerd ligt. Er is geen sprake meer van een hoog brandstof verbruik en ook de milieuschade is hier beperkt…of zelfs nihil.

De Belgische visserijsector telt zowat 110 vaartuigen, waarvan meer dan 90% de boomkorvisserij beoefent, naast een aantal bordenvissers. Alle visserijmethodes van de Belgische vloot hebben af te rekenen met dalende visbestanden, maar het zijn voornamelijk de sleepnetvisserijen die recentelijk met grote problemen geconfronteerd worden. Vooral de stijgende brandstofkosten, waardoor ook de visserij op de Vlaamse Purus garnalen noodgedwongen tijdelijk moest worden stopgezet. De toenemende kritiek op de milieu-impact van sleepnetvisserijen kunnen de toepassing van deze visserijen in de toekomst beperken, al zitten volgens Belfish Directeur Peter Cooleman niet alle wetenschappers hierover op een zelfde lijn.

Op korte termijn kunnen brandstofbesparende maatregelen en technische aanpassingen het probleem van de kostenstructuur en de milieu-impact beperken, maar in bepaalde omstandigheden moeten we ons de vraag durven stellen of meer geschikte methodes zoals tongvisserij met schakels en andere passieve visserijmethodes niet beter geschikt zouden zijn in termen van rendabiliteit, ecologie, en veiligheid, zegt Cooleman.

De afhankelijkheid van brandstof valt bij deze visserijmethoden namelijk quasi volledig weg. Bovendien hebben tongvissers van Hastings aangetoond dat de methode potenties heeft voor een milieuvriendelijke visserij. Zij hebben namelijk het MSC-label verkregen voor hun visserij met schakels. Voor onze Belgische visserij zit volgens Peter Cooleman het MSC label er nog niet in. Niet omdat de wil niet aanwezig zou zijn om duurzaam te vissen maar omdat het label zelf voor onze visserij financieel niet betaalbaar is, aldus nog Peter Cooleman.

Onze vissers investeren liever in duurzame vistechnieken dan in een label. Daarom onderzoekt het ILVO diverse types duurzame visserij voor een deel van de Belgische vloot op lange termijn een structurele oplossing te bieden voor de huidige problemen in de visserijsector. Echter zonder daarbij nieuwe of bijkomende problemen te creëren, onder meer voor andere componenten van het ecosysteem.

Visserijen met kieuw- en/of warrelnetten veroorzaken doorgaans weinig tot geen bodemimpact en de teruggooi is meestal vrij klein, zegt Dirk Verhaeghe van Fishing Gear Technology Section. In die zin zijn deze vistuigen veel minder schadelijk voor het milieu dan sleepnetten, al zijn ook hier wettenschappelijke onderzoeken bezig om deze technieken duurzamer te maken.

Onbekende soldaat in Zeebrugge geïdentificeerd

Een tot dusver onbekend graf op de militaire begraafplaats te Zeebrugge is gisteren geïdentificeerd als het graf van een Britse oorlogsheld die stierf in de slag om Zeebrugge, tijdens de Eerste Wereldoorlog. Na een jarenlang onderzoek naar twee onbekende graven op de begraafplaats is vastgesteld dat één van de graven toebehoort aan de Britse Luitenant-ter-Zee 1e Klasse Arthur Leyland Harrison. Deze oorlogsheld kreeg na zijn dood postuum de hoogste Britse militaire onderscheiding, het zogenaamde Victoria Cross, voor zijn aandeel in de strijd om het Belgische Zeebrugge. Deze onderscheiding wordt toegekend aan militairen die ongekende moed tonen nadat zij in contact zijn gekomen met de vijand. In totaal werd er aan elf mannen een Victoria Cross toegekend voor hun daden tijdens deze raid. Harrison maakte deel uit van een Britse aanvalsmacht die de haven van Zeebrugge moest uitschakelen. De Duitsers gebruikten de haven in de Eerste Wereldoorlog als een uitvalsbasis voor hun onderzeeërs, waarmee ze Britse schepen op de Noordzee aanvielen. De aanval, die te boek staat als de ‘Zeebrugge Raid’, vond plaats op 23 april 1918, dit jaar dus 90 jaar geleden. Om 23.50 uur vaart een groep Britse schepen onder een deken van kunstmatige rook de haven binnen. Vrijwel meteen openen de Duitse kanonnen het vuur op de schepen. In een paar minuten tijd sterven er tientallen soldaten die op het dek van de HMS Vindictive staan. De schepen slagen er uiteindelijk toch in om aan te meren aan de buitenzijde van de havendam.

Ook Arthur Harrison raakt gewond als een deel van een granaat zijn kaak breekt en hem bewusteloos slaat. Als de schepen even later weer terug de haven in varen, komt hij weer bij en voert het bevel over het schip en de missie. Alle hogere officieren zijn gedood bij de eerste poging. Harrison zet de aanval door, gaat met zijn groep militairen aan wal en opent de aanval op een Duitse positie. Harrison stormt met getrokken entersabel op de Duitsers af. Als reactie daarop gooien zij zogenaamde ‘Patato mashers’ (Duitse handgranaten) naar de Britten. Zij raken vrijwel allemaal dodelijk gewond, Harrison laat hier dan ook het leven. Twee van zijn collega’s proberen het lichaam van Harrison nog terug te dragen naar het schip, maar slagen hier niet in. De aanval wordt afgebroken en de Britten trekken zich terug. Van de 1700 militairen raken er 300 gewond en sterven er 200 tijdens de aanval. De volgende ochtend nemen de Duitsers de schade op en begraven alle slachtoffers naast de kerk in Zeebrugge.

Johan Ryheul is schrijver van verschillende WO1 boeken als ‘Marinekorps Flandern’ en ‘Flugplatz Jabbeke’ en amateur historicus. Ook werkte hij mee aan verschillende documentaires voor de BBC en The History channel. Hij heeft zich twintig jaar lang bezig gehouden met de twee onbekende graven op de begraafplaats. Hij wist dat de graven toebehoorden aan twee officieren. In 2003 kwam hij samen met de Britse auteur Deborah Lake tot de ontdekking dat één van de twee graven toebehoort aan Wing Commander Brock. Brock was de bedenker van het plan om het ‘smoke screen’ te gebruiken bij de raid. Hij was één van de mannen die Harrison vergezelden bij de fatale actie op de Duitse posities. Nu was er nog één graf over en waren er nog twee officieren die op dezelfde plek gestorven zijn: Harrison en Luitenant-ter-Zee 2e Klasse Claude Hawkins. Van Hawkings werd gedacht dat hij in het water was gevallen nadat hij gewond raakte. Onlangs kreeg Johan Ryheul een foto in handen die de ochtend na de raid door de Duitsers is gemaakt. Op de foto zijn de lichamen van twee Britse officieren te zien die precies op de plek op de kade liggen waar de actie plaatsvond. Één van de twee mannen op de foto kon worden geïdentificeerd als Luitenant-ter-Zee 1e Klasse Arthur Leyland Harrison. Dit omdat hij een nogal kenmerkende kin had. Het stond vast dat de officieren op de kade begraven waren op de militaire begraafplaats te Zeebrugge. Zo wist Johan Ryheul het graf te identificeren als het graf van de onderscheiden oorlogsheld. Omdat deze ontdekking pas gisteren is gedaan, is er nog geen officiële bevestiging. Dit zou eventueel door middel van DNA-onderzoek gedaan kunnen worden. Bij de herdenking van de slag, die op 23 april precies 90 jaar geleden plaatsvond, zal waarschijnlijk stil worden gestaan bij deze ontdekking.

Links een foto van Luitenant-ter-Zee 1e Klasse Arthur Leyland Harrison met de kenmerkende kin. Rechts een foto van Wing Commander Brock.

INTERNATIONAAL FOTOFESTIVAL KNOKKE-HEIST 2008

Van 16 maart tot en met 1 juni 2008, dagelijks open van 10 tot 19 uur
(Sincfala dagelijks open van 10 tot 12 uur en van 14 tot 17.30 uur)
Cultuurcentrum Scharpoord, Meerlaan 32, 8300 Knokke-Heist
Lagunahal, Krommedijk, 8300 Knokke-Heist
Sincfala, Museum van de Zwinstreek, Pannenstraat 140, 8300 Knokke-Heist
Verschillende galerijen in Knokke-Heist

Op het Internationaal Fotofestival Knokke-Heist 2008 is de centrale gastfotograaf de Nederlander Frans Lanting. De expositie “Life, een reis door de tijd” toont een selectie van foto’s en verhalen uit zijn nieuwste boek, een persoonlijke interpretatie van de geschiedenis van het leven.

De tentoonstelling ‘Op Zoek naar Waardigheid, foto’s van Günter Pfannmüller’ toont klassieke
portretten van verschillende culturen in kleine dorpen in Azië en Afrika (15/03 – 27/04). Het merendeel van de modellen (moeders, dansers, monniken, boeren, jonge krijgers en handelaars) werd nog nooit eerder gefotografeerd.

Tom De Visscher is als Belgisch jong talent op het festival te gast. Zijn foto’s zijn surrealistische
droombeelden, waar de kunstenaar dikwijls zelf een rol in speelt.

Traditioneel is ook de World Press Photo ‘08 – in première voor België - terug present op het
Fotofestival (04/05 – 01/06). Dit is de meest prestigieuze internationale wedstrijd voor professionele persfotografie.

De tentoonstelling 'Wildlife Photographer of the Year 2007'. Toont de resultaten van een
internationale wedstrijd waaraan ’s werelds meest vooraanstaande natuurfotografen deelnemen.
Ook de selectie en de winnaars van de Internationale Fotowedstrijd worden tentoongesteld.

Dit jaar breidt het Fotofestival uit naar Sincfala, Museum van de Zwinstreek. Daar kan de bezoeker de Visschersportretten van Stephan Vanfleteren bewonderen.

Tot slot wordt ook de betere amateurfotografie (Fotoclubs KFFKH en Diagonaal, Centrum voor
Beeldexpressie) gepresenteerd, en nemen ook diverse kunstgalerijen uit Knokke-Heist deel.

Inkom: € 8 / € 6 - € 4 (kortingen) / -6 jaar & CJP: gratis
Voor meer informatie:
Cultuurcentrum Knokke-Heist
Meerlaan 32
8300 Knokke-Heist
050/630 430
fotofestival@knokke-heist.be
www.fotofestival.be

Frans Lanting: Life, een reis door de tijd
16/03 – 01/06 – Cultuurcentrum Scharpoord

Frans Lanting staat bekend als een van de grootste natuurfotografen van onze tijd. Zijn werk heeft veel invloed gehad en verschijnt in boeken, tijdschriften en is te zien op exposities over heel de wereld. Zijn vele publicaties hebben bijgedragen aan een wereldwijd besef dat er tot in de verste uithoeken op aarde natuur verloren gaat. Lanting heeft ook menige prijzen gewonnen voor zijn werk als fotograaf en als pleiter voor natuurbehoud. Prins Bernhard benoemde hem tot ridder in de Orde van de gouden ark, in Nederland de hoogste onderscheiding op het gebied van natuurbehoud. Deze expositie toont een selectie van foto’s en verhalen uit het nieuwste boek van natuurfotograaf Frans Lanting: Life, een reis door de tijd. In het prachtige fotoboek geeft hij zijn persoonlijke interpretatie van de geschiedenis van het leven. Geïnspireerd door het besef dat alle leven onderling is verbonden, verbeeldt Lanting met een chronologisch verhaal van foto’s hoe het leven zelf de omstandigheden creëert die onze planeet bewoonbaar maken. Het veldwerk vergde het uiterste van zijn camera’s, maar ook van Lanting zelf. Bij het fotograferen van een uitbarstende vulkaan op Hawaï moest hij zich met een gasmasker tegen de bijtende dampen beschermen. Toen de lava begon te stromen maakte hij liever foto’s dan zijn camera’s in veiligheid te brengen. Voor luchtfotografie moest Lanting vanuit een open cockpit bij hoge snelheid in de gaten houden wat er voor zijn lens kwam en snel beslissingen nemen. Maar het kon ook anders. Voor het fotograferen van microscopische kiezelwieren had Lanting alle tijd van de wereld. Hij gebruikte belichtingstijden die zo lang waren dat hij rustig kon gaan lunchen terwijl de sluiter van de camera openstond. ‘Er zijn veel manieren om door de tijd te reizen. De reisbeschrijving die ik heb gemaakt voor dit boek is uiterst persoonlijk. Ik heb die onderwerpen gekozen die me iets deden en wat ik laat zien is maar een fractie van het eindeloze verhaal over het leven op aarde.’ Frans Lanting www.lifethroughtime.com/

De tentoonstelling “Op Zoek naar Waardigheid, foto’s van Günter Pfannmüller” toont klassieke portretten van verschillende culturen in kleine dorpen in Azië en Afrika. Het merendeel van de modellen was nog nooit gefotografeerd, of ze nu moeders, dansers, monniken,
boeren, jonge krijgers of handelaars waren. Günter Pfannmüller en auteur Wilhelm Klein maakten verschillende reizen naar de wieg van de beschaving in de Ethiopische en Keniaanse Rift Valley, in de afgelegen Bergen van Myanmar, in Noord Thailand en de geïsoleerde woestijn Thar in Noordwest India. De foto’s werden gemaakt in een transporteerbare studio met een neutrale achtergrond, die de rijke schoonheid van traditionele kledij, juwelen, individuele markeringen en stijlen accentueerde. Het concept van Pfannenmüller gaat verder dan het tonen van het gezicht van zijn onderwerpen. Ongetwijfeld is zijn werk beïnvloed door sommige van de belangrijkste portrettisten van de 19e en 20e eeuw, die zich eveneens bekommerden om de documentatie van de trots van het individu in onbekende of verdwijnende culturen, zoals Edward S. Curtis’ foto’s van Indianen in Noord-Amerika bij de overgang naar de 20e eeuw, of August Sanders portretten van Duitsers tussen 1910 en 1934. Maar vooral Pfannmüllers bewondering voor de fotografie van Irving Penn’ portretten rond 1960 in Afrika, Nepal en
Nieuw-Guinea inspireerden hem in zijn eigen fotografische rondreizen. Günter Pfannmüller werd geboren in Frankfurt en werkt al langer dan 20 jaar als een freelance fotograaf.
Zijn werk is al in verschillende exposities getoond, zoals:
_ the National Portrait Gallery, London
_ „John Kobal Photographic Portrait Awards“;
_ Museum für Kunst und Gewerbe, Hamburg
_ „Zeitblicke: 30 Jahre Fotografie in Deutschland“ at the Frankfurt Airport Gallery,
_ "CHILDREN`s RIGHTS" for the 10th anniversary of the UN-Commission for children’s rights.

Tom De Visscher 15/03 – 01/06 – Cultuurcentrum Scharpoord

Tom De Visscher creëerde voor deze expositie een nieuwe reeks fotografische beelden. Kenmerkend voor zijn werk gaat hij in deze foto’s op zoek naar het surreële. De fotograaf manipuleert het beeld, hij koppelt verschillende details los van hun oorspronkelijke betekenis, en puzzelt ze nadien terug in elkaar. Deze beelden lijken zeer geënsceneerd, maar in werkelijkheid ontstaan ze op een toevallige en spontane manier. De Visscher, die zichzelf vaak als romantisch kunstenaarstype centraal plaats in zijn werk, is ook dit maal te zien als hoofdpersonage. Steeds in smoking, wordt hij deze keer vergezeld door wel zeer gedistingeerde personages. Deftige heren in smokings, vrouwen in verfijnde avondjurken, vakkundig geföhnde reuzenpoedels en dwergen bevolken deze keer de beeldende fantasie van De Visscher. Hoewel de personages in hun verfijnde kledij een zekere formele ernst uitstralen, zijn hun activiteiten raadselachtig en absurd.

World Press Photo ‘08 04/05 – 01/06 – Cultuurcentrum Scharpoord

Traditioneel is ook de World Press Photo – in première voor België - terug present op het Fotofestival. Dit is de meest prestigieuze internationale wedstrijd voor professionele persfotografie. De Britse fotograaf Tim Hetherington heeft met een foto van een uitgeputte Amerikaanse soldaat die uitrust na een vuurgevecht in Afghanistan de belangrijkste prijs van World Press Photo gewonnen. Hetherington maakte de foto op 16 september vorig jaar in de Oost-Afghaanse Korengal Vallei, waar de afgelopen jaren hevige gevechten plaatsvonden. De soldaat rust uit in de zogeheten Restrepo-bunker, genoemd naar een gesneuvelde collega van de man. Het plaatje is onderdeel van een reportage die de Brit maakte in opdracht van het Amerikaanse tijdschrift Vanity Fair. 'Deze afbeelding toont de vermoeidheid van een man en de vermoeidheid van een natie', aldus juryvoorzitter Gary Knight. 'De foto zegt dat conflict aan de basis staat van het leven van deze man', zei jurylid MaryAnne Golon. In de cateogrie 'General Life' viel ook een Belg in de prijzen. Cédric Gerbehaye haalde de derde prijs met zijn fotoreportage over Congo. Een recordaantal van 5.019 fotografen uit 125 landen stuurde zijn werk op voor de 51e editie van de World Press Photo. De jury deelde in tien categorieën prijzen uit.

Wildlife Photographer of the Year 2007 16/03 – 01/06 – Lagunahal Duinbergen

'The Wildlife Photographer of the Year Competition' heeft dit jaar voor de 24e maal plaatsgevonden. Dit is een prestigieuze wedstrijd waaraan "s werelds meest vooraanstaande natuurfotografen deelnemen. De wedstrijd wordt traditiegetrouw georganiseerd door BBC Wildlife Magazine en Natural History Museum in Londen. Natuurfotografen van over de hele wereld dingen mee naar de prijzen. Dit jaar ontving de organisatie een record aantal inzendingen van meer dan 32.300 foto’s van deelnemers uit 78 landen. Aan de hoofdprijs is de titel 'Wildlife Photographer of the Year’ en een bedrag van £2,000 verbonden. De hoofdprijs is dit jaar gewonnen door de Ben Osborne uit Groot-Brittannië met zijn foto 'Elephant creation'. De competitie kent ook prijzen toe aan jong talent tot en met 17 jaar oud. 'The Young Wildlife
Photographer of the Year 2007 Award' is gewonnen door Patrick Corning, eveneens uit Groot-Brittannië, met de foto 'Monkey moment'.

Internationale Fotowedstrijd 16/03 – 01/06 – Lagunahal Duinbergen

De selectie en de winnaars van de INTERNATIONALE FOTOWEDSTRIJD worden tentoongesteld in de Lagunahal. Dit jaar ontving het Festival bijna 4.000 foto’s, waaruit er 200 geselecteerd werden. De Gouden Lens werd dit jaar toegekend aan Maarten Caesens (BE), de Zilveren Lens aan Natalia Kolesova (RUS), en de Bronzen Lens aan Sigrid Reiss (DU).

Amateurfotografie en galerijen 16/03 – 01/06 – Scharpoord, Lagunahal en diverse galerijen

De betere AMATEURFOTOGRAFIE wordt gepresenteerd door de lokale fotoclubs Diagonaal en KFFKH, net zoals de tentoonstelling van het CvB (Centrum voor Beeldexpressie). Tenslotte wordt het Festival vervolledigd met het werk van verschillende fotografen, getoond in de verschillende KUNSTGALERIJEN van Knokke-Heist; zoals Hans Fohan en Andres Serrano.

Visscherskoppen, Stephan Vanfleteren 16/03 – 01/06 – Sincfala, Museum van de Zwinstreek
Als kind van de zee is Belgisch fotograaf Stephan Vanfleteren gefascineerd door vissers, hun verhalen en hun leven. Vanaf 2005 maakte hij meer dan 50 portretten van vissers langsheen de volledige Belgische kust. Hij luisterde ook naar hun verhalen. Na een voorpublicatie in februari 2007 in de krant De Morgen zijn de portretten in 2008 te zien langs onze kust. De reeks Visscherskoppen weerspiegelt Vanfleteren’s zoektocht als ‘visuele strandjutter’ naar sterke koppen en ontroerende verhalen. De fotograaf brengt zo een hommage aan de ‘visschers’ met hun heldere ogen en gegroefde gezichten, getatoeëerd door wind, water en zee. Geluidsfragmenten met getuigenissen ondersteunen de zwartwit-foto’s. 30 portretten uit de reeks zijn te bekijken in Sincfala, Museum van de Zwinstreek. Het museum wordt zo een
nieuwe locatie in het totaalaanbod van het jaarlijkse Internationaal Fotofestival in Knokke-Heist.
De reeks Visserskoppen van Stephan Vanfleteren is voor het provinciebestuur van West-Vlaanderen de start van het Europees project “Maritiem Erfgoed” in samenwerking met de Vlaamse kustgemeente en buitenlandse maritieme regio’s. Tijdens de zomermaanden komen Blankenberge, Oostende, Nieuwpoort en Oostduinkerke aan de beurt.

How the Mersey Ferries helped win the First World War

15.03.2008 Liverpool Daily Post

They are celebrated in Mersey song and romance but 90 years ago, two ferries left the river and sailed to glory at Zeebrugge.

THE milk to join the drooping teabag in the war historian’s cardboard cup is sealed in a squashy, plastic tube on a shelf behind the tables in the waterfront cafe, where there are two customers.
He squirts it as instructed and the tea turns a lighter brown. Is this the country that turned men into heroes? Perhaps it is, who can say now? A few hundred yards down the rolling, grey waters of the old river, a Mersey ferry boat approaches Birkenhead from Wallasey. The black-coated historian walks down the gangway from the cafe to watch her thump the fender-tyres at the Woodside landing-stage, where she is tied up. Look at the name painted in white letters on the hull. It’s the Royal Daffodil.

Ninety years ago, another ferry of this name joined her sister ship, the Iris, on one of the most daring raids of the Great War – giving a propaganda victory to Britain when the public was weary of death. Mothers and sweethearts across the land were grieving for loved ones.
It was 1918 and the Russians had withdrawn from the war to concentrate on their own Revolution, so the Germans and Austrians had millions more soldiers for a massive, spring offensive on the Western Front. Adding to the misery were German U-boats, the hidden menace lurking in our waters. About 400,000 tons of Allied Shipping was being lost each month – about a third of it to attacks from U-boats at Bruges, joined by a canals to the coast at Zeebrugge and Ostend. But supposing the U-boats were trapped in the harbour? So was born the idea of sinking three old cruisers – the Thetis, Intrepid and Iphigenia – to block the U-boats.

This is the subject of a book by Stephen McGreal, a carpenter whose interest in the First World War has already resulted in books about the Moreton Patriots and Cheshire Bantams. Although the attack on Zeebrugge achieved little and the one on Ostend failed, they pumped up British morale, showing we could sting the Germans in occupied territory. For their “conspicuous” part in the operation, King George V granted permission for the Iris and the Daffodil, and their successors, to use the Royal prefix. Stephen smiles as a scattering of passengers step off the modern Royal Daffodil. A voice on the public address system gives a brief account of the Zeebrugge raid. This is part of our history, a time when the humble, workaday boats of the brooding Mersey sailed into glory. However, the ferries, built on the Tyne in 1906 and replated and modified at the Cammell Laird shipyard in Birkenhead, were ideally suited to the task.
The Iris was 491 tons and the Daffodil 482 tons. Both were 159 feet long. Both could carry 1,700 passengers. Crucially they had a shallow draft allowing them to skim over the mines floating beneath the surface. They were also robust enough to approach the Zeebrugge mole – a protective wall curling towards the North Sea and heavily defended by the Germans. Wallasey Corporation was a little reluctant to lose two of its ferries, but on learning of their intended role in the raids, it offered the whole fleet. The public was told that they had been requisitioned to transport American troops across the Atlantic. The sense of adventure in all this appealed hugely to Stephen, an old boy of Wallasey Grammar School and the son of Frank, a GPO engineer, and his wife, Agnes, a florist. After a shipwright’s apprenticeship at Cammell Laird, Stephen has worked as a self-employed carpenter, specialising for a while in superbly crafted rocking-horses. He lives in Moreton, Wirral, with his wife, Anne. They have three children.
Now 55, Stephen grew up when the flags of Empire were being lowered across the globe. But Vice-Admiral Roger Keys, who initiated the raids, was raised in the imperial tradition, having been brought up as the son of a brigadier on the Punjab frontier. “I was about eight when I first heard of the raids,” says Stephen. “My parents had a flower shop in King Street, Wallasey. I remember the old veterans marching up the road to a reception at the Town Hall.
“None of the ferry crews took part. When the ships left the river, engineers took them down south, but they were replaced by members of the Royal Navy. “In 1918, we didn’t know whether we were going to win the war or not. We were being pushed back by the German spring offensive and the level of casualties was filtering through. “The raid was championed for all it was worth because the propaganda benefit was enormous. It literally changed the whole prospect of the war to the civilians. Our boats were in German territory. “The Royal Marines had landed, the ships got away, though we lost the destroyer, North Star. Imagine if the German Navy had been able to come up the Mersey.” So 90 years ago the Mersey ferries set off on their most famous trip – to Belgium.

ZEEBRUGGE and Ostend Raids by Stephen McGreal is published by Pen and Sword Books at £12.99.

Vlamingen màken zondag de Zwinstedenloop

De kans is verwaarloosbaar dat een Nederlander of Zeeuw de halve marathon van de Zwinstedenloop zondag op zijn naam schrijft. In de voorgaande veertien edities lukte dit alleen John Vermeule. De Middelburger vestigde in 1998 ook het parkoersrecord van 1.04,31. Daarvoor en daarna was het steeds een Vlaming die als eerste finishte op de Groote Markt in Sluis.Aangezien voormalige winnaars als Tim Stessens uit Peer (in 2007) en Christophe Clyncke uit Wenduine opnieuw aan de start verschijnen, staat Vlaams succes nagenoeg vast. Bij de vrouwen is er wellicht meer kans op een Nederlandse zege. Daar zou Frederique Versluys uit Zuidzande, begin vorige maand de sterke winnares van de Midwinter Halve Marathon in Cadzand-Bad, voor kunnen zorgen. De dominantie van Belgische lopers komt tot uiting tijdens andere wedstrijden in de streek. Want de Eugene Vink Memorial in Westdorpe, de Omloop van Axel en de Corn Boys-loop in Sas van Gent werden allen gewonnen door Rudi Willems uit Ertvelde. De Midwinter Halve Marathon van Cadzand-Bad kwam op nama van Christophe de Ketelaere uit Eke. Voorzitter Willy Schram van de Stichting Zwinstedenloop en atleet Erik Cappon uit Zuidzande - zaterdag nog derde in de Pannekoekloop in Westenschouwen en zondag in Sluis deelnemer aan de wedstrijd over tien kilometer - hebben daar allerminst moeite mee. "Zeker ook bij ons zorgen de Belgen er juist voor dat het niveau van de wedstrijd hoog ligt. Verder wordt het internationale karakter er extra door benadrukt. Dat valt alleen maar toe te juichen. En dat veel Vlamingen meelopen is ook niet zo vreemd. Sluis is van oudsher georiënteerd op België", verklaart Schram. "Zonder Belgen zouden er veel minder wedstrijden zijn. Het zijn ook niet altijd dezelfde lopers. Regelmatig gaat het om atleten van hoog niveau die terugkeren van een blessure. Persoonlijk vind ik het heel leuk om daar tegen te lopen", voegt Cappon er aan toe. Net als Schram valt het hem op dat deelname van atleten van boven de Westerschelde aan Zeeuws-Vlaamse wedstrijden gering is. "De Westerscheldetunnel is blijkbaar een te grote barrière." De Zwinstedenloop is het grootste Zeeuwse evenement in zijn soort. Dik negenhonderd lopers en loopsters maken hun opwachting. Het gros doet mee aan de halve marathon. Die begint met een rondje door het centrum van Sluis. De route voert onder meer ook over Belgisch grondgebied langs de Damse Vaart en de oude wallen van Sluis, beide waarschijnlijk scherprechters in de wedstrijd. Er zijn ook wedstrijden over tien en vijf kilometer. Voor de jeugd is er Rudy's Jeugdmijl. Er worden niet alleen individuele klassementen in allerlei leeftijdscategorieën opgemaakt, maar ook een clubklassement, iets wat Belgen zeer op prijs stellen. Miel Puttemans, veelvoudig wereldrecordhouder en in 1972 tijdens de Olympische Spelen van München winnaar van zilver op de tien kilometer, schiet de deelnemers weg.

Festival de Knokke Heist 2008 (El País)

El principal invitado será el fotógrafo alemán Frans Lanting, cuya exposición "La vida, un viaje por el tiempo" será la principal protagonista del Festival Internacional de Fotografía 2008

Del 16 de marzo al 1 de junio se desarrollará el Festival Internacional de Fotografía 2008, de la ciudad belga de Knokke - Heist, y su principal invitado será el fotógrafo alemán Frans Lanting, cuya exposición "La vida, un viaje por el tiempo", mostrará una selección de las fotos de su último libro, en la que hace una personal interpretación de la historia de la vida.Este año se presentaron al concurso más de cuatro mil fotos, de las que fueron seleccionadas doscientas. La muestra de las fotos finalistas y premiadas se hará en el Laguna Hall de Knokke-Heist. El lente oro correspondió al belga Maarten Chesens; el lente de plata, a la rusa Natalia Kolesova; el lente de bronce, a Sigrid Reiss, de Alemania, y el premio del público, a Hoang Quoc Tuan, de Vietnam. El evento también permitirá apreciar los últimos premios del World Press Photo, en premiere para Bélgica, y además, dedicará un espacio al joven autor belga Tom de Visscher, entre otros fotógrafos.

Tod in der Gondel

Urlauber bricht während der Bergfahrt zusammen!

Ein 58-jähriger Skifahrer aus Knokke in Belgien ist am Sonntag in einer Gondelbahn der Schmittenhöhe im Salzburger Zell am See an einem Herzinfarkt gestorben. Die Wiederbelebungsversuche eines Liftangestellten blieben ohne Erfolg. Der Urlauber war gegen 11.55 Uhr mit seiner Frau in die Kabinenbahn "TrassXpress" gestiegen. Während der Bergfahrt sank der Mann plötzlich bewusstlos zusammen. An der Bergstation stieg ein Mitarbeiter der Liftgesellschaft zu und leistete sofort Erste Hilfe. Doch der Arzt, der den leblosen Skifahrer gegen 12.30 Uhr in der Talstation in Empfang nahm und dort Wiederbelebungsversuche durchführen wollte, konnte nur mehr den Tod durch Herzversagen feststellen.

35 jaar geleden begon de geschiedenis van de Groep Partouche

In een publicatie afgelopen weekend noemt het franstalige Casinoweb de Groep Partouche (van onder meer het Casino Knokke) een absolute "success story". Volgens het artikel is het een voorbeeld waar bedrijfsscholen zich kunnen aan spiegelen. Het is meteen trouwens precies 35 jaar geleden dat de Algerijnse radio-electricien Isidore Partouche zich in Frankrijk ging vestigen. Samen met zijn broers en zusters nam hij vervolgens de eerste uitbating over van een Casino in Saint-Amand-les-eaux. Later zouden er nog vele volgen, waaronder in 1995 ook het Casino Knokke...

Le groupe Partouche est ce que l’on peut appeler une “Success Story” dont les Ecoles de Commerces peuvent se servir en étude de cas. L’histoire du groupe Partouche débute en 1973 par un certain Isidore Partouche. Isidore est radioélectricien en Algérie pour la société Philips et s’installe vivre en France. Il reprend la gestion du casino de Saint-Amand-les-eaux avec ses frères et sœurs. Le complexe thermal et la source d’eau mineale sont intégrés dans le rachat.Ce casino connaît un succès retentissant grâce aux recettes familiales dans la gestion du casino et redresse la comptabilité de manière majestueuse. En 1976, le groupe Partouche rachète le casino du Touquet au groupe Barrière et ses méthodes commerciales portent leur fruit. La comptabilité se porte bien dans ce casino qui était en perte et une course au rachat de casinos est lancée.Chronologie d’un succès annoncé.En 1982, un casino voit le jour à Calais et, quatre ans plus tard, Isidore rachète le casino de Forges-les-Eaux situé à 45 kilomètres au Nord-Est de Rouen (entre Rouen et Amiens NDLR).La même année, Partouche ouvre un casino à Boulogne sur Mer à une demi heure de la ville de Calais dans le nord de la France.En 1988, le groupe rachète le casino de Dieppe. Le marché de l’eau était la principale activité du groupe Partouche et les investissements étaient consacrées à ce secteur d’activité. Le casino n’était pas encore au cœur de la stratégie de ce géant des casinos d’aujourd’hui.En 1989, le groupe prend un virage à 180 degrés et décide de se concentrer davantage sur le marché des casinos et de se dégager lentement de l’activité eaux. Cette même année, le groupe décide de racheter successivement plusieurs casinos : les casinos de Fécamp, Bagnoles-de-l'Orne et ceux de Vichy.En 1991, le groupe Partouche reçoit l’autorisation d’exploiter des machines à sous. Cette mesure a permis d’attirer des clients pour ce jeu simple et accessible à tout le monde. Le casino du Lyon Vert, située dans la banlieue lyonnaise, les casinos de Saint-Galmier et de Juan-les-Pins sont raflés par le géant des casinos.En 1992, les communes de Royat et de Chamalières octroient la gestion du casino de Royat au groupe Partouche. Le groupe se sépare des casinos de Fécamp et de Bagnoles-de-l'Orne.En 1994, Partouche s’empare des casinos du sud de la France : casinos d’Aix-en-Provence et de La Ciotat et, en Décembre 1994, le casino de Palavas remplit le portefeuille de casinos du groupe Partouche. En 1995, Le groupe Boucau gère le casino de Grasse dont le groupe Partouche détient 50% des parts du casino. Le 29 mars 1995, le groupe passe à la vitesse supérieure en s’introduisant en bourse et conforte sa prestigieuse image de groupe leader des casinos français. Cette introduction en bourse lui permet de bénéficier davantage de ressources pour se développer dans l’hexagone et à l’étranger. Six mois plus tard, le casino de la station belge de Knokke Le Zoute passe sous la houlette de Partouche. En 1996, Partouche part à la conquête du marché étranger après s’être attaqué au marché Belge et ouvre son premier casino au Maroc avec la collaboration du Club Med.Un an plus tard, l’hôtel quatre étoiles, le Meridien-Garden Beach est sous la coupole du Groupe Partouche. Avril 1998, le groupe Partouche conquiert le Maghreb en créant le Pasino de Djerba en Tunisie et fête ses 25 ans d’existence. Ce casino est un véritable centre de loisirs et de nombreuses distractions sont offertes à la clientèle toujours plus nombreuse. En 1998, le groupe anglais London Clubs International vend à Partouche l’hôtel mytique de la croisette : le Carlton Casino Club à Cannes. Début novembre 1998, Partouche rachète la participation de 99% du groupe Vivendi (société Cannes Balnéaires) qui est le propriétaie du Pam Beach et souhaite en faire le fleuron des casinos de France comme par le passé. Le même jour, le Groupe Partouche SA passe au premier marché de la Bourse de Paris.Mai 1999, le casino de Dieppe est renové aux couleurs de « La Flibuste ». Les flibustiers étaient des corsaires des îles d’Amérique. Le casino de Dieppe se situe au pied des falaises du château de Dieppe. Deux mois plus tard, l’hôtel Hilton ouvre ses portes et se situe en face du grand parc zoologique de la Tête d’Or de Lyon sur les rives du Rhônes. Le casino Le Pharaon, le nouveau casino Partouche, se situe dans les sous sols de l’Hotel Hilton et a ouvert ses portes en mars 2000. En 2001, le casino reçoit l’autorisation d’exploiter 200 machines à sous. La ville de Lyon est la première metropole en France à avoir son casino en plein cœur de la ville. Le casino du Palm Beach est rénové et reprend ses lettres de noblesses en revevant des stars du monde entier. Le casino de Cabourg reçoit ses machines à sous qui complètent sa gamnme de jeux traditionnels. Sur le plan international, en Espagne, le grand casino de San Roque en Andalousie, est inauguré en 1999 et le Hilton Bucarest, en Roumanie, ouvre les portes du Casino de Partouche.Février 2000, le casino du Lydia à Port Barcarès est entre les mains du groupe Partouche. En avril de la même année, l’hôtel Aquabella et l’établissement thermal de la villesont rachetés.En novembre 2001, le groupe Partouche acquiert l’hôtel le Savoy et ses 100 chambres. Cet hôtel complète les casinos du Carlton et du Palm Beach. Un mois plus tard, le groupe reprend les stations thermales de Contrexeville et Vittel ainsi que le Casino de Contrexeville. Ce casino représente le 26ième casino du groupe.Le casino de l’Hôtel Athénée Palace, à Bucarest, est vendu pour non respect des standards du groupe.En mars 2002, une Offre Publique d’Achat (OPA) sur la Compagnie Européenne de Casinos est lancée par Partouche qui en prend le contrôle. En janvier 2003, 50 machines à sous viennent compléter les jeux de casinos du casino de Plombières-les-Bains. En juin, les villes du Havre et de Port-la-Nouvelle retiennnent la candidature de Partouche.En juillet 2003, Partouche innaugure son premier casino en Suisse à Meyrin. Situé en face de l’aéroport de Genêve, ce casino propose 150 machines à sous et des tables de jeux (blackjack , roulette anglaise, stud-poker). Deux mois plus tard, le groupe se sépare du casino de Spa en Belgique et ouvre un casino à La Trinité-sur-Mer.Trente ans apres son acquisition, le casino de Saint-Amand-les- Eaux change de site et devient le Pasino. Ce casino est tout un symbole pour le groupe Partouche car il est le tout premier de l’empire du jeu francais.En 2004, la ville du Havre ouvre son casino et l’inauguration du Palais de la Méditerranée est suivi de l’ouverture de son casino. Ce dernier recevra, en 2005, 150 machines à sous et le casino « le Lydia » de Port-Barcarès obtient la licence d’exploiter 51 machines à sous. En mars 2005, le groupe vend le casino de Cazaubon-Barbotan. Le 30 septembre 2005, le Groupe Partouche rachète le Groupe de Divonnequi intègre cinq casinos : Divonne-les-Bains, Annemasse, Saint-Julien en Genevois, Hauteville- Lompnes et Crans-Montana en Suisse.Le groupe Partouche est le plus grand groupe de casinos en France. Son concurrent, le groupe Barrière, se place en première position en terme de recette avec notamment son casino phare le casino d’Enghiens. Le casino Partouche se livre à une bataille accrue contre Barrière notamment pour l’obtention de la gestion du casino de Lille. La justice a même été saisie pour régler cette affaire dont le Groupe Barrière est sorti gagnant.Le groupe Partouche est très présent sur la scène médiatique et il fait souvent la une des journaux : inauguration de casinos ou lors des débats pour mieux faire comprendre au public le métier de casinotier. Présent dans tous les débats qui ont un lien avec le jeu, Patrick Partouche a repris le flambeau de son père, Isidore. Patrick se bat bec et ongle pour légaliser les casinos en ligne en France. Condamné à une forte amende et à une peine de prison avec sursis, Partouche a affirmé pour sa défense qu’il avait simplement donné son nom à une société basée à Gibraltar pour l’exploitation de son nom.Le groupe Partouche s’est lancé dans le poker en organisant des tournois qui ont lieu dans ses casinos terrestres. Des tournois satellites permettent aux joueurs de poker de gagner des places pour des tournois afin de se qualifier au tournoi principal. Des milliers de joueurs sont attendus dans les casinos Partouche pour s’affronter à coup de « All In » et pour atteindre les sommets. Le Partouche Poker Tour devrait être un succès pour les amateurs de poker en réel.