Fragment De Purpeldistel
Ik besloot ik een halve dag vrij te nemen en naar Sluis te gaan. De zon scheen onwaarschijnlijk mooi en ik nestelde me op een terras aan de waterkant. Ik bestelde een salade scampi met huisgebakken brood en een glas eerlijke witte wijn. Eenden kwamen naar de kant zwemmen en terwijl het doodstil werd, dwarrelden zilverwitte pluizen zachtjes uit de hemel neer. Ik voelde me vagelijk schuldig, omdat ik een intens geluksgevoel ervoer, terwijl mijn vrouw er niet bij was. Ik voelde me namelijk beter zonder haar dan met haar en schaamde me daar wat voor. Negen jaar lang waren we onophoudelijk samen geweest, bijna zoals een Siamese tweeling. Daarna reed ik op mijn gemak terug naar huis en ging nog wat in de tuin liggen genieten van de bomen, de zon en de vogels. Ik besloot wat op bed te gaan liggen en ging naar boven. Ineens werd ik echter gegrepen door een onzichtbare hand, die me op de knieën dwong. Ik vroeg aan God of hij ons alsjeblief wilde helpen en ervoor kon zorgen dat alles weer goed kwam. Als bij toverslag hoorde ik tonen uit "La rêve de Stella Spotlight" en ineens was ik in telepathisch contact met een geestelijk wezen. Vanaf dat moment regen woorden, beelden, gevoelens en indrukken zich tot een coherent verhaal aaneen. Ik was tot tranen toe bewogen en liep naar beneden om alles in één keer uit te schrijven om geen enkel woord verloren te laten gaan.