Jan De Nul laat ertsontginningsschip bouwen

De Vlaamse baggergroep Jan De Nul heeft vandaag (donderdag) een contract getekent met La Naval, in het Spaanse Sestao, voor de bouw van de 'Jules Verne'. Dat is een 191m lang schip dat onderzeese mijnoperaties moet toelaten. Het vaartuig zal door het Canadese Nautilus Minerals Inc worden ingezet voor het ontginnen van koper- en gouderts in de Solwara 1 zone voor de kust van Papua Nieuw Guinea. Het ertsbaggerschip zal tot op een diepte van 1700m koper- en goudlagen kunnen ontginnen. De 'Jules Verne' moet eind 2009 in bedrijf komen.

Nautilus Solwara 1 deep sea mining on target at end-2009 after shipbuilding deal

Nautilus Minerals Inc maintained its target to commence commissioning for mining operations in the Solwara 1 deep sea copper and gold mining project at end-2009 after a shipbuilding contract was signed today.The company said the Jan De Nul Group has signed a shipbuilding contract with La Naval to construct 'Jules Verne' a 191 metre vessel, which will be used as the ship for Nautilus's Solwara 1 project near Papua New Guinea.'The signing of the building contract with the shipyard for 'Jules Verne' is a major step forward in the delivery of the Solwara 1 Project,' Nautilus chief executive David Heydon said in a statement.The shipyard is expected to commence steel fabrication in November 2007 and the construction is estimated for completion in the third quarter of 2009. Additionally, the shipyard will be responsible for equipping the vessel with specialist subsea mining equipment and associated handling systems necessary for the recovery of ore material from a water depth of up to 1,700 metres, Nautilus added.

A 1.700 metros bajo el mar

Los tesoros de las profundidades marinas estarán al alcance de los procesos industriales a partir de ahora. El barco minero 'Jules Verne', cuyo contrato firmará La Naval en los próximos días, es un proyecto innovador en todo el mundo que permite la explotación de suelos mineros submarinos a una profundidad máxima de 1.700 metros. Su diseño incorpora y desarrolla tecnologías ya conocidas, de las que la erosión y extracción del mineral a 1.700 metros de profundidad por una tubería de 30 centímetros es la más compleja, con cinco motores de 600 kw cada uno, los más potentes que posee la nave.El proyecto para el que ha sido pensado es una explotación minera en Papúa Nueva Guinea, liderada por la empresa canadiense Nautilus Minerals, en la que participa la naviera belga Jan de Nul, diseñadora de la nave.El barco, con capacidad para procesar los minerales que extraiga, tiene una eslora de 191 metros, una manga de 40 y una altura de 12 metros hasta la cubierta principal. Su capacidad de carga es de 24.000 toneladas y puede albergar a 70 personas.

Verdrag Opruiming Scheepswrakken

Op een diplomatieke conferentie van de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) in Nairobi is een nieuw verdrag aanvaard: het Nairobi Internationaal Verdrag inzake de Opruiming van Scheepswrakken, 2007. Het verdrag zorgt ervoor dat kuststaten meer bevoegdheden krijgen om scheepswrakken in de exclusieve economische zone (EEZ) snel en adequaat te verwijderen. De exclusieve economische zone is het gebied tussen de territoriale wateren en de lijn van 200 mijl vanaf de kust. Met het verdrag wordt een internationaal juridische leemte opgevuld waardoor naast het opruimen van scheepswrakken door de kuststaat ook kan worden opgetreden tegen schepen en lading die het scheepvaartverkeer, het mariene milieu of andere kuststaatbelangen in gevaar brengen.

Belangrijk Verdrag

Dit verdrag is voor ons land van belang omdat incidenten met schepen juist vaak plaatsvinden net buiten de territoriale wateren op de Noordzee. Deze incidenten veroorzaken vaak problemen met het opruimen van de scheepswrakken omdat de opruimbevoegdheden in de EEZ onvoldoende omlijnd zijn. Ook ontbreekt het nu vaak aan mogelijkheden om de opruimkosten te verhalen. Als het verdrag in werking is getreden kunnen verdragslanden die daartoe aanleiding zien het verdrag ook van toepassing verklaren op hun territoriale wateren. Dat zijn de binnenwateren en de territoriale zee (het gebied tot 12 mijl uit de kust). Dit voorstel werd door de conferentie breed gesteund omdat in dat geval het verdrag dan net als bij toepassing binnen de EEZ zorgt voor meer rechtszekerheid en duidelijkheid. Ook wordt het hierdoor voor kuststaten makkelijker om bij incidenten vlak voor de kust relevante verzekeringen te verkrijgen waardoor direct actie kan worden ondernomen richting verzekeraar. Het nieuwe verdrag staat open voor ondertekening van 19 november 2007 tot 18 november 2008. De afspraken in het verdrag gaan gelden 1 jaar nadat 10 lidstaten hebben aangegeven verdragspartij te willen worden. Gezien dit lage aantal is het de verwachting dat het verdrag snel in werking kan treden. Belgiën en Nederland beginnen binnenkort met de voorbereidingen om goedkeuring en invoering van dit verdrag te realiseren.

Kunststofboeien voor de kust

In de kustwateren vanaf een positie ter hoogte van de Zwingeul worden metalen boeien vervangen door exemplaren uit kunststof. Het gaat om een test van de Nederlandse Rijkswaterstaat die donderdag is begonnen. Het is de bedoeling dat op termijn alle ijzeren boeien uit de kustwateren verdwijnen. Vandaag werden als proef twee boeien te water gelaten. Rijkswaterstaat kiest voor kunststof, omdat dat lichter is, langer meegaat en omdat het minder onderhoud nodig heeft. Er zijn verschillende types kunststofboeien ontwikkeld. Ze gaan tussen de tien en vijftien jaar mee.

Spookschepen zullen onze kust niet meer passeren

Het is bijna 4 jaar geleden dat de eerste spookschepen van de Amerikaanse marine onze kust passeerden op weg naar de Britse scheepssloperij Able UK. Het ging om de USS Canisteo en de USS Caloosahatchee. De schepen zaten vol PCB's, olie en asbest. Toen de vaartuigen buitengaats een zware storm moesten uitzitten vaardigde ons land destijds een aanloopverbod uit dat de schepen buiten onze territoriale wateren moest houden. Later passeerden er nog twee toxische vaartuigen om in Engeland te worden afgebroken. In totaal moesten het er dertien worden. Maar woensdag kwam het bericht dat de rest van het contract wordt geannuleerd. De overige 9 gifschepen zullen in de Verenigde Staten worden afgebroken.

'Ghost ships' contract scrapped

The first of four ships arrived on Teesside in November 2003. Nine of the so-called US naval "ghost ships" will not be recycled at a Teesside shipyard. Able UK won a controversial contract with the US government to dismantle up to 13 vessels at its Hartlepool yard, and four ships arrived in late 2003. But delays caused by environmental concerns prevented the others leaving Virginia for the Graythorp facility, and terms have now been renegotiated. The firm said it was disappointed that additional work had been lost. For local people the continued presence of the four ghost ships is cause for uncertainty and concern pending the appeal outcome
Fiona Hall, Lib Dem MEP for the North East Peter Stephenson, chairman of Able UK, said: "We are pleased that we have been able to agree with the United States Department of Transportation Maritime Administration that our contract for the recycling of the four vessels continues. "It is disappointing that, after all the efforts of so many people, the opportunity to bring the additional work, which would have been generated through the other nine vessels, has been lost due to the delay." Able UK originally signed a deal to dismantle 13 ships at its dry dock facility. The first of the ghost ships arrived on the River Tees in November 2003 but planning and legal hurdles delayed the remaining nine vessels, currently moored in the James River in Virginia, leaving for the UK.

Planning permission

The plan has been dogged by debate over the environmental impact it will have on the surrounding area and wildlife, with campaigners concerned about potentially toxic waste from the ageing navy ships. Last year, Hartlepool councillors threw out planning applications by Able UK to decommission all the vessels at the Graythorp yard. Able UK also revealed that it had been dealt another blow and lost the opportunity to recycle a redundant British Navy vessel , HMS Intrepid, because of the delays in winning planning permission. But Mr Stephenson said the firm would be appealing against the council's decision. Fiona Hall, Lib Dem MEP for the North East, said: "It is good news that further ships will not be arriving in Hartlepool.
"But for local people the continued presence of the four ghost ships is cause for uncertainty and concern pending the appeal outcome."

Ostend Airport user ECS takes stake in AWCA

European Cargo Services acquired a stake in Africa West Cargo Airlines, the GSA network announced yesterday without disclosing details on the size of the shareholding or the purchase price. ECS said it believes this is the first time a GSA has invested in an airline. Africa West operates three An-12 freighters out of Lome to 14 destinations in West and Central Africa, offering some 160 tonnes of capacity per week. It feeds its African network with twice-weekly flights from Ostend.

Proef mosselzaad kweken op nylon net

De vraag naar mossels is groot. Het tekort aan natuurlijk mosselzaad is echter chronisch. Mosselproducent Koninklijke Prins en Dingemanse probeert minder afhankelijk te worden van de grillen van de natuur en de medewerking van de milieubeweging. De proeven met een invanginstallatie zijn veelbelovend. Met dank aan Aristoteles. Met de nodige stuurmanskunst manoeuvreert de schipper van de WR10 zijn mosselkotter naast een zwarte buis die in het water van het Malzwin ligt, even buiten de haven van Den Helder. Twee kranen aan boord van het schip grijpen de 100 meter lange buis en tillen hem uit het water. Onder het gevaarte hangt een nylon net van 3 meter.

Zwarte spikkeltjes

Met het blote oog is alleen een groene deken van zeewier en algen te zien. Aquacultuurspecialist Ronald de Vos neemt echter meer waar. „Goede vooruitzichten”, concludeert hij. „Zie je deze kleine, zwarte spikkeltjes? Dat zijn mosselzaadjes.” En inderdaad, op het net krioelt het van de kleine zaadjes, amper met het blote oog waar te nemen. „Uiteindelijk groeien de mazen helemaal dicht met kleine babymossels.” De buizen en netten maken deel uit van de zogeheten mosselzaadinvanginstallaties (mzi), eigendom van mosselproducent Koninklijke Prins en Dingemanse (P&D) uit Yerseke. De proef met de netten is min of meer uit nood geboren. „Er is een chronisch tekort aan mosselzaad”, aldus De Vos, die verantwoordelijk is voor de installaties.
Hij wijst op twee oorzaken. Aan de ene kant speelt een laag kweekrendement de mosselkwekers parten. Zo kan een beetje storm zomaar een deel van de voorraad wegspoelen. Verder is er sprake van een „hoge voedselreservering voor natuurdoeleinden.” Oftewel, de milieubeweging steekt een stokje voor het onbeperkt vissen in de Waddenzee. Als bioloog zit De Vos op het eerste gezicht in het hol van de leeuw. „Ik ben een van de eerste biologen in dienst van een mosselkwekerij.” De Vos is als bedenker van de mzi sinds de start in 2002 bij het project betrokken, destijds als medeweker van onderzoeksinstituut TNO. Sinds vorig jaar zit hij bij P&D, al is zijn werk niet verandert. Al die jaren is de vraag: Hoe kunnen we minder afhankelijk zijn van de grillen van de natuur?

MZI

Een mzi geeft een voorlopig antwoord. „Met een mzi vang je niets, je biedt iets aan. We maken gebruik van de natuurlijke neiging van larven om zich te hechten”, aldus de bioloog. „Op het net groeien de larven uit tot mosselzaad. Vervolgens kunnen we oogsten. Een soort bek zakt dan aan weerszijden langs de buis, waarna borstels langs het net schrapen. Door de juiste hoek te kiezen, valt alleen het zaad naar beneden en blijven de larven zitten. Het zaad wordt opgevangen en in het schip gepompt. Vervolgens worden de babymossels uitgestrooid over andere percelen, waar ze volledig tot wasdom kunnen komen. De totale cyclus duurt ongeveer twee tot drie jaar.” Sinds januari van dit jaar bezit P&D een schip dat speciaal voor de mzi is aangepast. De WR10 Johan Prins is een traditionele mosselkotter, maar op het dek staan twee kranen en een oogstmachine. Zogeheten spudpalen zorgen ervoor dat het schip tijdens inspectie en oogst op een plek blijft liggen. Ook is de voortstuwing aangepast. De motor stuwt het water naar onderen, om te voorkomen dat de stroming larven van de netten blaast.
Begon de proef met zes buizen, inmiddels liggen er zestig verankerd in het Malzwin, de grens tussen Waddenzee en Noordzee. P&D heeft een vergunning voor april tot en met oktober van elk jaar, in de winterperiode krijgen de buizen noodgedwongen een plekje in de haven van Den Oever. Het mosselbedrijf uit Yerseke krijgt subsidie van het ministerie, maar moet zelf „ook fors in de buidel tasten.” De resultaten zijn echter hoopvol. De Vos verwacht voor dit jaar een oogst van 1,8 tot 2 miljoen kilo mosselzaad. Ter vergelijking: de mosselvissers mogen in 2007 maximaal 20,4 miljoen kilo uit de vrije natuur opvissen. „Voor P&D levert de mzi dit jaar al meer dan het eigen quotum.” De Vos merkt dat er veel belangstelling is voor de gepatenteerde installatie. De bedenker van het systeem krijgt veel vragen uit Scandinavië, Ierland en Duitsland. Hij relativeert zijn bijdrage. „Het idee gaat terug tot de Griekse filosoof Artistoteles. Toen probeerden ze al schelpdieren aan touwtjes te krijgen. Het belang van dit systeem groeit naarmate de beperkingen toenemen.”

Verhuizen naar Durbuy of vechten tegen de zeespiegel?

Burgemeester Lippens van Knokke-Heist hoopt dat er goede oplossingen uit de bus komen in de strijd tegen de klimaats-verandering en de stijging van de zeespiegel. "Anders moeten we met de gemeente terreinen aanschaffen in Durbuy. Die kunnen we dan verkopen met "vue sur mer". Zo grapte de Knokke-Heistse burgervader dinsdagavond. In alle geval blijven onze noorderburen niet bij de pakken zitten.

Kunstmatig Rif

Daar hoopt Rijkswaterstaat met een kunstmatig rif een nieuw wapen in handen te hebben bij de bescherming van de Nederlandse kust. De rijksdienst kijkt naar de mogelijkheid zo’n rif aan te leggen bij Scheveningen. Daarvoor zou de zeebodem, op ruim een kilometer voor de bekende Pier van Schevening, worden opgehoogd met zand en beton om te dienen als golfbreker.Het initiatief is afkomstig van architectenbureau Royal Haskoning, dat het idee al heeft toegepast in Dubai. ‘Maar in Dubai ligt het rif boven de zeespiegel’, aldus projectleider Sjaak Jacobse. De Noordzee is te ruw en wordt te druk bevaren om voor een oplossing als in Dubai te kiezen. Wel moet het rif buiten de vaarzones komen te liggen. Het reikt tot op enkele meters onder de waterspiegel. Laboratoriumproeven hebben het architectenbureau geleerd dat een rif onder de zeespiegel een goede barrière vormt voor de lange en hoge golven die de noordwesterstorm in steeds heviger mate tegen de kust opjaagt. Tot 2050 zullen andere maatregelen, zoals de ophoging van strand en duin, volstaan om de gevolgen van het extremer wordende weer te kunnen weerstaan. Daarna zou het kunstrif een middel kunnen zijn om te hoge golven tot gebruikelijke proporties terug te brengen.

Enkel voordelen?

Voor het bebouwde deel van de kustlijn zou het kunstrif weinig nadelen hebben, omdat het uitzicht er niet door wordt belemmerd. Over de kosten kan Jacobse weinig meer zeggen dan dat ze relatief hoog zullen zijn. ‘Maar dat geldt ook voor een extra duinenrij of het ophogen van de boulevard.’ Wat hem ook aanstaat in de idee van het rif, is dat het uitgaat van een andere benadering. ‘In plaats van af te wachten, probeer je nu de extra belasting van de kust voortijdig af te remmen.’ Eind dit jaar zullen Rijkswaterstaat en Royal Haskoning hun studie naar de mogelijkheid van een kunstrif hebben afgerond. De vraag is onder meer wat de aanleg van een kunstrif betekent voor de ecologie, kustvaart en de visserij.

Straks nieuwe shortsea tussen Great Yarmouth en Zeebrugge?

Global Infrastructure Partners hebben IPH (Jersey) Ltd overgenomen. Dat is de havenontwikkelingsmaatschappij, die binnen een paar weken start met de bouw van een nieuwe haveninfrastructuur in de Britse oostkusthaven Great Yarmouth. Vanuit de nieuwe haven zullen binnen anderhalf jaar vooral shortsea verbindingen onderhouden worden. Onder meer kan Great Yarmouth in de toekomst gebruikt worden voor het feederverkeer naar havens op het Continent. In het bijzonder wordt daarbij gedacht aan de PSA terminals in Zeebrugge, Antwerpen en Rotterdam.

LONDON (Thomson Financial) - Global Infrastructure Partners (GIP), a Credit Suisse and GE Infrastructure joint venture, said it has acquired 100 pct of IPH (Jersey) Ltd, the port development company that is building a new harbour and related infrastructure at Great Yarmouth on the UK's east coast. IPH has signed an agreement with the Great Yarmouth Port Authority under which it will acquire the existing port assets in exchange for building the outer harbour and expanding the port's infrastructure. IPH founder Alistair Baillie, a former chief operating officer of P&O Ports, will continue to manage the company, GIP said. 'The acquisition is a way of getting the capital backing required for the development at Great Yarmouth,' Baillie told Thomson Financial News in a telephone interview. 'Initial capital of 50 mln stg is needed for harbour infrastructure.' Construction of the new harbour, which was first proposed in 2000, will begin in the next couple of weeks and will take 15-18 months, Baillie said. IPH also announced it has entered into a joint venture with the world's second-largest port operator, Singapore-based PSA International, to develop and operate a shortsea container terminal in the new harbour. "The terminal will serve the European shortsea trades as well as medium-sized trades to the Mediterranean and Africa,' Baillie said. He added it could also be used for feeder traffic to continental European ports, particularly PSA's terminals in Antwerp, Zeebrugge and Rotterdam. Baillie also wants to attract a ferry operator to the port and expand its existing facilities serving the offshore oil and gas industries. 'Great Yarmouth will be a multipurpose port,' he said. 'The shortsea terminal is an important development, but the port will also serve the ferry industry, general cargo operators, the offshore industry and wind-farm developers.' Under its new ownership, IPH is looking for acquisition opportunities beyond the UK. 'We have a broad international mandate and we will be looking at medium-sized international ports and terminals,' Baillie said.

Bekijk ook de Lokale Nieuwshoofdpunten voor vandaag maandag 29 mei 2007.

Fragment: Geroerde Zielen (Sterrenstof)

In de badstad werd tijdens het pinksterweekend het boek "Geroerde Zielen" voorgesteld. Het is de debuutroman van auteur Maarten du Bois uit Knokke-Heist. Hij schrijft onder de naam Sterrenstof. Een menselijk lichaam inderdaad in essentie opgebouwd uit stof dat vrijkwam na de teloorgang van de eerste generatie sterren in het heelal. In "Geroerde zielen" neemt de schrijver de lezer mee door spirituele dimensies in de zoektocht naar zijn tweelingziel. Een Proustiaanse belevenis stelt hem in staat om de sluier op te tillen die zijn stoffelijke en geestelijke werelden van elkaar scheiden. Het boek ligt vanaf vandaag in de winkel en kost 16.95 euro. De opbrengst van het boek is bestemd voor de "Stardust Foundation", die de uitgave van nieuwe boeken en geschriften verzorgt.

Fragment De Purpeldistel

Ik besloot ik een halve dag vrij te nemen en naar Sluis te gaan. De zon scheen onwaarschijnlijk mooi en ik nestelde me op een terras aan de waterkant. Ik bestelde een salade scampi met huisgebakken brood en een glas eerlijke witte wijn. Eenden kwamen naar de kant zwemmen en terwijl het doodstil werd, dwarrelden zilverwitte pluizen zachtjes uit de hemel neer. Ik voelde me vagelijk schuldig, omdat ik een intens geluksgevoel ervoer, terwijl mijn vrouw er niet bij was. Ik voelde me namelijk beter zonder haar dan met haar en schaamde me daar wat voor. Negen jaar lang waren we onophoudelijk samen geweest, bijna zoals een Siamese tweeling. Daarna reed ik op mijn gemak terug naar huis en ging nog wat in de tuin liggen genieten van de bomen, de zon en de vogels. Ik besloot wat op bed te gaan liggen en ging naar boven. Ineens werd ik echter gegrepen door een onzichtbare hand, die me op de knieën dwong. Ik vroeg aan God of hij ons alsjeblief wilde helpen en ervoor kon zorgen dat alles weer goed kwam. Als bij toverslag hoorde ik tonen uit "La rêve de Stella Spotlight" en ineens was ik in telepathisch contact met een geestelijk wezen. Vanaf dat moment regen woorden, beelden, gevoelens en indrukken zich tot een coherent verhaal aaneen. Ik was tot tranen toe bewogen en liep naar beneden om alles in één keer uit te schrijven om geen enkel woord verloren te laten gaan.

GIMV wil mee-investeren in Le Cobourg van Madem uit Knokke-Heist

Volgens Trends heeft de Vlaamse Investeringsmaatschappij interesse in Salademaker Le Cobourg, een firma van het investeringsbedrijf Madem in Knokke-Heist. Le Cobourg werd opgericht in 1994. Het bedrijf werkte zich op tot een middelgrote producent van koelverse salades zoals tonijn- en krabsla. Het aanbod van Le Cobourg telt meer dan 70 soorten salades. Het verkoopt zijn producten vooral aan groothandels, die op hun beurt de producten leveren aan slagers en snackbars. De salades worden machinaal afgevuld, maar de afwerking gebeurt manueel. In 2001 kwam het bedrijf uit het Vlaams-Brabantse Borchtlombeek (Roosdaal) in handen van de Nederlandse sectorgenoot FanoFineFood. Die kocht Le Cobourg via zijn Belgische filiaal Subliem (Westerlo). FanoFineFood worstelde echter met zware verliezen op de thuismarkt en ging in 2003 failliet. De Belgische tak overleefde het faillissement en Le Cobourg kwam in 2004 volledig in handen van de investeringsmaatschappij Madem uit Knokke-Heist. Dat bedrijf is voor de meerderheid in handen van de vennootschap Rollinvest. In tegenstelling tot zijn vroegere moedergroep en zusterbedrijf Subliem in Westerlo bleef Le Cobourg al die tijd financieel gezond. In 2004 behoorde de onderneming tot de snelst groeiende voedingsbedrijven in ons land. Het behoorde daardoor tot de Trends Gazellen van middelgrote ondernemingen in 2004. Volgens de bedrijfsdatabank Graydon bedroeg de brutomarge toen 2,64 miljoen euro. Er was een winst na belastingen van 565.000 euro. In 2005 steeg de brutomarge verder tot 2,7 miljoen euro. De winst viel licht terug tot 403.000 euro. Cijfers voor 2006 zijn nog niet bekend. Er werken ruim 40 mensen bij het bedrijf. De Vlaamse investeringsmaatschappij GIMV probeert nu de hand te leggen op het belang van de minderheidsaandeelhouders van Le Cobourg. Die hebben Deminor, de belangenverdediger van minderheidsaandeelhouders, in de arm genomen als adviseur.

Duinkerkenaars leren weer Vlaams

Vanaf het begin van het nieuwe schooljaar wordt als experiment Vlaams onderwezen in vier scholen in het arrondissement Duinkerke. Dat meldde zondag "La Voix du Nord". Eerder gaf de Franse onderwijsminister reeds groen licht voor het experiment. Zopas hebben nu ook "l'Institut de la langue régionale flamande" (ILRF) en het Directoraat voor Onderwijs het leerprogramma vastgelegd. In eerste instantie zullen in de regio Duinkerke 50 leerlingen wekelijks één uur Vlaamse taalles volgen. De komende schooljaren hoopt men het experiment verder uit te breiden naar hogere afdelingen en andere scholen. Jean-Paul Couché, de voorzitter van het Instituut van de Regionale Vlaamse taal, hoopt dat in 2008 reeds zo'n 150 leerlingen in het gebied Vlaams zullen studeren.

(L’Institut de la langue Régionale Flamande werd in 2004 opgericht als de "Akademie voor Nuuze Vlaamsche Tale" (ANVT-ILRF)

Meer hierover via een uitzending van Radio Uylenspiegel

Le flamand fait son entrée à l’école

L’enseignement du flamand sera expérimenté dans quatre écoles de l’arrondissement de Dunkerque pendant trois ans, dès la rentrée. Si elle s’avère concluante, l’expérience sera validée par le rectorat. Le ministère de l’Éducation nationale avait donné son feu vert en septembre. Jeudi, l’Institut de la langue régionale flamande (ILRF) et le rectorat se réunissaient autour d’une table pour mettre en place le programme. Dès la rentrée, une cinquantaine d’élèves de CE2 apprendront le flamand dans quatre écoles de l’arrondissement de Dunkerque à raison d’une heure par semaine. Les deux rentrées suivantes, l’expérience sera étendue aux CM1 et CM2. D’autres écoles pourraient grossir les rangs du dispositif. Jean-Paul Couché, président de l’ILRF, estime que dès septembre 2008, « cent cinquante élèves suivront les cours ». Le nombre d’écoliers apprenant le flamand au terme de l’expérience sera une donnée déterminante. Car si le rectorat expertisera le niveau acquis des élèves dans cette langue, il retiendra aussi et surtout l’adhésion des écoles, des communes et des parents au projet. Rendez-vous donc dans trois ans pour savoir si l’expérience est validée par le rectorat. Pour Jean-Paul Couché, « il est hors de question qu’elle ne le soit pas ». •

Een Cinema in Zeebrugge? Dat denkt nu de hele wereld.

Omdat journalisten nu eenmaal willen dat hun schrijfstijl prettig oogt, raakte de hele wereld vrijdag overtuigd dat ook Zeebrugge een eigen cinema heeft. Dat komt om dat de columniste Alison Rowat van The Herald in Londen met een populair A tot Z voorbeeld de gegeerdheid van de nieuwe film "Pirates of the Caribbean 3: At World’s End" wilde benadrukken. Ze schreef dan ook dat zaaluitbaters van Annapolis tot Zeebrugge de kersverse avonturen van Cap'n Sparrow met applaus onthaalden, uiteraard vanwege de goed florerende ontvansten aan de kassa. Toen onze nieuwsdienst er Alison op wees, dat de eertijdse Cinema Rembrandt in Zeebrugge al zo'n 40 jaren geleden de deuren sloot, antwoordde de journaliste dat ze het "bijzonder triest" vond dat de kustgemeente "nu" zonder bioskoop zit. Alsof het gisteren pas gebeurd is. Het gesyndiceerde artikel zoefde inmiddels wel de hele wereld rond...

Maar, POTC-fans uit Zeebrugge moeten, zonder eigen cinema, noodgedwongen naar de Beverly Screens in Knokke om het nieuwe kassamonster te bekijken. De meesten die geweest zijn waren teleurgesteld. Het duurde té lang voor Johnny Depp ten tonele verscheen. Dat was ook het besluit van Alison Rowat...

"Pirates of the Carribean 3: At world's End" (12A) **
By ALISON ROWAT

It takes at least 40 minutes for Cap'n Jack to appear

Dir: Gore Verbinski

With: Johnny Depp, Orlando Bloom, Keira Knightley, Geoffrey Rush

Slap me thrice and hand me to my mother, it's Jack!" The joyous proclamation that greets Cap'n Sparrow could have been uttered by any cinema manager from Annapolis to Zeebrugge, so vital has POTC become to the box office.
Dead Man's Chest, the second in the series, took a cool billion dollars worldwide. Not bad for an idea that started off life as a theme park ride.

Slow Boat to the Carribean

The third, and meant to be the last, in the series hoves into sight with the same crew helming - Gore Verbinski directing with a screenplay by Ted Elliott and Terry Rossio. Superstitious lot these Hollywood types. Together they deliver a romp that's superior to Dead Man's Chest but shares that movie's crippling weaknesses. At almost three hours, At World's End makes a slow boat to China seem like a speedboat ride round an Olympic-sized swimming pool. It's bloated, unfathomable and not an eyepatch on The Curse of the Black Pearl, but with the aid of Johnny Depp as Cap'n Jack, Geoffrey Rush as Barbossa and spectacular special effects, it will likely pass muster with fans. Half the appeal of franchises is knowing that familiar faces will return doing what made us warm to them in the first place.

No Jack swooping to the rescue!

Verbinski flips that idea with an opening so dark it will seem like you've wandered into the wrong film. Scores of pirates are being led to the gallows, a child among them. Ah, you think. Cap'n Jack is going to swoop from the ramparts like a cross between Douglas Fairbanks Jr and Larry Grayson, utter a cheeky bon mot and rescue the nipper. Nope. These are black times in the piracy game, with the British government and the East India Company in league to clean up the seas. Jack is beyond caring, beyond everything. Last seen stepping into the maw of a sea monster in Dead Man's Chest, the captain has gone to the other side. The other side in this case being Davy Jones's locker, limbo or more likely a rather nice island with a six-star hotel just out of sight. It falls to his old muckers Barbossa, Elizabeth (Keira Knightley) and Will (Orlando Bloom) to rescue him for selfish reasons. Due to a meandering preamble only notable for the appearance of Chow Yun-Fat as a pirate lord, it takes at least 40 minutes for Depp to appear.

Little Depp in a Lot of Film

On his dreadlocked head the starriest of entrances is bestowed. The screen fades to grey, pauses, then bursts into blinding white light followed by a close-up of Depp. All that's missing is a "Here's Johnny!" For the rest of the film, Verbinski overcompensates for the previous lack of Jack by having coachloads of them spill from the character's imagination to variously offer counselling, crew his desert ship and spring him from jail. Breeding Jacks like rabbits is a lazy but understandable move on Verbinski's part. Depp has always been Pirates' greatest treasure, yet there were other factors that made the first in the series a surprise hit.
Chief among them was humour. Pirates was a Hollywood blockbuster so camp and silly it could almost have been a ye olde Carry On movie with a dash of Ealing. When At World's End plays to that strength it can still raise a smile. In one scene, the ship is sailing through waters filled with the dead. Ragetti (Mackenzie Crook) and his mate, Pintel, are gazing in awe at the passing Ophelias. A haunting beauty hangs about the scene, swiftly punctured by Crook musing: "I wonder what would happen if you dropped a cannonball on one?"

Threequel not so Well

Elsewhere the strain of the threequel is evident. Elizabeth and Will's romance, never much of a firecracker to start with, putters on. Depp, earning his money again, squeezes the last drop of life from Jack. The character was, of course, inspired by Keith Richards, rock'n'roll's very own buckler of swashes, who makes a brief but embarrassing appearance as Jack's dad. It's like watching grandpa break dance. Stick to the day job, Keef. As for the convoluted plot, my advice would be to ignore it but that leaves a lot of time to fill between Depp and the admittedly marvellous action scenes. There's an end of an era mood, as if everyone was of a mind that they were not going to pass this way again so to hang with the budget. That said, and it may have been a scurvy-induced hallucination caused by 168 minutes adrift in the cinema, the ending left the way open for a fourth in the series. Pirates of the Caribbean: The Cash-In Continues, perhaps. It's a destiny that may have even been foretold in traditional pirate fashion. As Barbossa says to Jack (feel free to punctuate with your own "ayes", "aaars" and "me hearties"): "There's never any guarantee of coming back, but passing on, that's dead certain."
On that the box office, not the critics, will have the final say.